شعبان تنها ماه قمری می باشد که در آن شهادت یا وفات هیچ یک از معصومین و اولیاء دین علیهم السلام رخ نداده است و به تمام معنی ماهی است که در آن اعیاد اسلامی واقع شده و به نوعی ماه اهل بیت علیهم السلام است و این با وجود این همه اختلافات تاریخی که در موالید و وفیات ائمه علیهم السلام امری عجیب به نظر می رسد!
بريد به ادامه مطلب ........
اين بررسي بعد از معرفي ويكي پديا و بيان مزايا و معايب اين دايرةالمعارف به پشت پرده حمايت هاي مالي يهوديان و ارتباط اسراييل و نيز اشغال ويكي پديا به دست گروه هاي اسراييلي مي پردازد.
بقیه در ادامه مطلب :
منبع :
ظلم مودبانه ؛ ظلم بیشرمانه!
حتما به این لینک برید…
در یك عملیات مهم شبانه علیه دشمن متجاوز بعثى ، هنگام پیشروى به میدانى از مین برخوردیم . این برخورد براى ما بسیار غیر منتظره و سنگین بود. چون از طرفى شناسایى نشده بود و شاید هم دشمن آنها را تازه كار گذاشته بود، و از طرف دیگر اگر به موقع به سر قرار نمى رسیدیم ، گروهى دیگر از بچه ها به وسیله دشمن قیچى مى شدند. شرایطى بسیار سخت و جانكاه بود. زمان نیز به كندى مى گذشت . من فشار سنگینى آن لحظات را هنوز هم بر سینه ام حس مى كنم . بالاءخره بنا شد كه بچه ها داوطلبانه روى مین ها بروند. فرمانده ما، كه هر چه از خوبى ها و دلاورى ها و كاردانى او و ایمان و عشقش به فاطمه زهرا سلام الله علیها بگویم، كم گفته ام ، گفت : بچه ها! چند دقیقه اى صبر كنید، شاید راه دیگرى هم باشد. همه با ناباورى به او خیره شدند؛ چه راهى ؟! او این را گفت و سپس از بچه ها فاصله گرفته و كمى آن طرف تر به نماز ایستاد و دو ركعت نماز خواند؛ آن هم چه نمازى ! یك پارچه شور و عشق . رفقاى او همه مى دانستند او نماز توسل به فاطمه زهرا سلام الله علیها را مى خواند. عجب حالى داشت ، مثل شمع مى سوخت . پس از سلام نماز بر مهر گذاشته و ذكر «یا فاطمة اغیثنى» مى گفت و با حالتى پرسوز، فاطمه سلام الله علیها را به كمك مى طلبید. استغاثه «فاطمه ، فاطمه» او تمامى بیابان را پر كرده بود. گویا تمامى هستى هم با او هم نوا بود. شبى فراموش نشدنى بود. هر كدام از بچه ها را كه مى دیدى ، در گوشه اى اشك مى ریختند و دعا مى كردند. كم كم بچه ها متوجه فرمانده شدند و سعى داشتند به او نزدیك تر شوند. طولى نكشید كه همه دور او حلقه زدند. دیگر در آن موقع شب و در سكوت و بهت بیابان ، همراه اشك ماه ، تنها ناله یك نفر به گوش مى رسید؛ ناله فرمانده، كه فاطمه سلام الله علیها را مدام به كمك مى طلبید. كاش بودى و مى دیدى كه چگونه مثل ابر مى بارید و چون شمع مى سوخت . همه به استغاثه هاى او گوش مى دادند و اشك مى ریختند. من جلوتر از همه بودم دیدم گونه اش را بر روى خاك گذاشته و آن قدر اشك ریخته كه تمامى صورتش غرق گل شده . آن چنان غرق در مناجات و توسل بود، كه حضور هیچ كس را حس نمى كرد. گوئى اصلا در این دنیا نیست . كمى آرام تر شد. آهسته چیزهایى زمزمه مى كرد. ناگهان براى لحظاتى ساكت شد. من نگران شدم كه شاید از حال رفته ، اما هیبتى داشت كه نتوانستم قدرم جلو بگذارم . همه محو نگاه او بودیم . به دلمان افتاده بود كه خبرى مى شود. قبلا هم از توسلات او به فاطمه زهرا سلام الله علیها و حاجت گرفتنش زیاد شنیده بودیم . همین طور هم شد. ناگهان سر از سجده برداشت و فریاد زد: بچه ها! بیایید، بى بى راه را نشان داد! بى بى راه را نشان داد!! بغض هایى كه براى چند دقیقه اى در سینه ها متراكم شده بود، یك دفعه تركید. همه زدند زیر گریه . نمى توانم حالت خود و بچه ها را در آن لحظه بیان كنم . آن قدر مى دانم كه بى درنگ همه به دنبالش حركت كردیم . من پشت سر او بودم . به خدا قسم ، او آنقدر محكم و با صلابت مى دوید كه گوئى روز روشن است و جاده هموار. طولى نكشید كه از میان مین ها گذشتیم ، بدون اینكه حتى یك نفر از ما خراشى بردارد. بعدها هر بار كه از او مى پرسیدم : آن شب چه شد و چه دیدى ؟ از جواب طفره مى رفت ، اما مى گفت : بچه ها! فاطمه ، فاطمه ؛ و دیگر اشك مجالش نمى داد.
دوست داشتم قلمم را به تو میدادم و بیداریم را به ماه! امشب هم مثل تمام شبها به تو میاندیشم؛ به تو ای معنای من، ای مادر! از دیروز میگویم که دستهای تو را میبوسیدم و تنها واژه آشنای اشعارم، مادر بود! از دیروز میگویم؛ از روزهایی که نانها تازه بودند و احساسها قشنگ! غزلها پرشور و دلها مهربان! بهارها همیشگی بودند و تبسّمهای مادر، زیباترین شعر روزگار بود! دوست داشتم قلمم را به تو میدادم و بیداریم را به ماه! امشب هم مثل تمام شبها به تو میاندیشم؛ به تو که مهربانترین هدیه خداوندی و دلت، ضمیر سبب ساز بهشت است! و من بهشت را در ژرفای نگاه مهربانت، همیشه میبینم؛ مثل باران، مثل دریا، مثل آب! با عطر عاطفه همراه میشوی و بر افق نگاهم میتابی و من، غرق در بوی سیب، تو را میخوانم؛ تو را ای تمام آرزوهای قشنگ و ساده من، مادر!... هنوز هم دوست دارم قلمم را به تو بدهم و نگاهم را به آب! ای تمام من! چقدر شبیه دریایی! انگار خداوند تو را نردبان معراج قرار داد؛ نردبانی که نور عصمتش، رشک حوریان را بر میانگیزد! نردبانی که برای پروازهای آسمانی، آغاز معرفتی پایانناپذیر است. مادر، آشناترین واژه «مهربانی» در عرش الهی است و نام آشنای تمام انسانها! مادر، نامی است که میشود عمری به او پناه برد و خستگی روزانه را در سایه نگاهش به فراموشی سپرد. مادر، تکرار آهنگین عشق و عاطفه، مهر و ایمان و... و مادر یعنی: حیات. سید علیاصغر موسوی
فاطمه زهرا علیهاالسلام به عنوان برترین زنان عالم هستی همواره به عنوان الگویی برتر مطرح بوده و هست که ابعاد وجودی آن بزرگوار فراتر از حضور در زمان و مکانی خاص است . از آنجاییکه فضایل اخلاقی انسان هرگز اسیر زمان و مکان نمیشود ، این الگوی فضیلتبرای همیشه تاریخ، شایستگی پیروی و متابعت را داراست . فراگیری درس زندگی در مکتب انسان ساز این بانوی نمونه، توفیقی بس ارجمند و بزرگ است که هرکس را نصیب نمیشود و تنها کسانی لیاقت حضور در این وادی عشق را دارند که جان خویش را سرشار از محبت او و فرزندانش کرده باشند. ما نیز بیاییم وضوی حضور گرفته، رو به قبله با فروتنی کامل زانوی ادب زده جرعهای از این کوثر بیپایان به کام جان بریزیم.
وقتی زن و مرد به عقد یکدیگر در مدند خداوند محبت آن دو را به دل یکدیگر میاندازد . گویی یک روح در دو بدن میشوند . و از این پس، برای گرم تر کردن کانون خانواده به نکات فراوانی میبایست توجه شود . از جمله آنها ایثار و از خودگذشتگی است; به این معنا که برای تامین و تداوم سعادت خانواده، دیگری را بر خود مقدم داشته، برخی از حقوق خود را نادیده بگیرد .
در یکی از روزها، صبحگاهان امام علی علیه السلام به همسر عزیزش فرمود:
فاطمه جان! یا غذایی داری تا از گرسنگی بیرون یم؟
فاطمه علیهاالسلام پاسخ داد: نه . به خدایی که پدرم را به نبوت و شما را به امامت برگزید سوگند، دو روز است که در منزل غذایی کافی نداریم، نچه بود به شما و فرزندانم دادم و خود از غذای اندک موجود، استفاده نکردم .
امام علیه السلام با تاسف فرمود: فاطمه جان! چرا به من اطلاع ندادی تا به دنبال تهیه غذا بروم؟
فاطمه علیهاالسلام فرمود: «یا ابا الحسن انی لاستحیی من الهی ان اکلف نفسک ما لا تقدر علیه؛ ای اباالحسن! من از پروردگار خود حیا میکنم که چیزی را که تو بر ن توان و قدرت نداری، از تو درخواست نمایم .» (1)
یکی از عوامل شادابی و تکامل خانوادهها تعیین حدود مسؤولیت افراد در خانواده است . البته، تعیین این مسؤولیتها بنا بر شایستگی ها و توانمندی هایی است که خداوند در انسان به ودیعه نهاده است . با تقسیم کار، عدالت اجتماعی در محیط خانواده سعادت میفریند و زن را از دخالت در اموری که سزاوار نیست باز میدارد .
امام باقر علیه السلام فرمود:
«حضرت فاطمه علیها السلام کارهای منزل را با حضرت علی علیه السلام اینگونه تقسیم کردند: خمیر کردن رد و تمیز کردن و جارب زدن منزل به عهده فاطمه باشد و کارهای بیرون منزل از قبیل جمعوری هیزم و مواد اولیه غذایی را علی علیه السلام انجام دهد» .
در این باره امام صادق علیه السلام فرمود:
«این تقسیم کار با اشاره رسول خدا صلی الله علیه وآله انجام گرفت، آنگاه که رسول خدا صلی الله علیه وآله فرمود: کارهای داخل منزل را فاطمه و کارهای بیرون منزل را علی انجام دهد . حضرت زهرا علیها السلام با خوشحالی فرمود: «فلا یعلم ما داخلنی من السرور الا الله باکفائی رسول الله تحمل رقاب الرجال ؛ جز خدا کسی نمیداند که از این تقسیم کار تا چه اندازه خوشحال شدم; زیرا رسول خدا مرا از انجام کارهایی که مربوط به مردان است بازداشت .» (2)و شاید خوشحالی آن حضرت از این جهت بود که از برخورد با نامحرم به دور خواهد ماند، چه اینکه کار کردن غیرضروری زنان و اختلاط زنان با مردان با روح تقوا بیگانه است .
در روایتی دیگر آن حضرت در پاسخ پدر بزرگوارشان که پرسیده بود: در کدام لحظه زن به خداوند نزدیکتر است؟ فرمود: «ادنی ما تکون من ربها ان تلزم قعر بیتها . . .؛ نزدیکترین حالات زن به خداوند زمانی است که در خانه خود میماند .» (3)
البته، روشن است در مواردی خروج زن از خانه ضرورت پیدا میکند . مثل مواردی که آن بانوی بزرگوار برای دفاع از حقوق غصب شده خود و شوهرش به مسجد یا دارالخلافه رفت و یا امور ضروری دیگر و . . . ، و آنچه از آن مذمت شد، بیرون رفتنهای غیرضروری دختران و زنان است که قطعا پیامدهای ناگواری به دنبال خواهد داشت و متاسفانه امروزه بسیار شاهد اینگونه امور هستیم .
در روایتی آمده است آن حضرت ملاک و معیار ارزشمندی انسان را در مهربانی با همسر و نرمی با دیگران ذکر کرده است:
«بهترین شما کسی است که در برخورد با مردم نرم تر و مهربان تر باشد و ارزشمندترین مردم کسانی هستند که با زنان خود مهربان و بخشنده است .» (4)
و نگاه که میخواهد شدت علاقه و وفاداری خود را به شوهر مظلومش ابراز نماید میفرماید:
«علیجان! جانم فدای تو، و جان و روح من سپر بلاهای جان تو، ای اباالحسن! همواره با تو خواهم بود، اگر تو در خیر و نیکی به سر میبری با تو خواهم زیست و یا اگر در سختی و بلاها گرفتار شدی باز هم با تو خواهم بود .»(5)
همسرانی که امور رفاهی فراوانی به شوهران خود تحمیل میکنند، غافلند از اینکه تواناییهای انسان حد و مرزی دارد و اگر شخص نتوانست از راه مشروع توقعات همسرش را برورده کند به ناگزیر از راه های نامشروع نها را تامین مینماید و چه خسارتی از این بزرگتر که زن با توقعات نابجای خود، پای اموال شبههناک و حرام را به خانه خود باز نماید . البته، فلسفه این ساده زیستی را در حکایت زیر به خوبی می توان دریافت:
سلمان فارسی می‌گوید: روزی حضرت زهرا علیها السلام را دیدم که چادری وصله دار و ساده بر سر دارد . در شگفتی ماندم و گفتم: عجبا دختران پادشاه ایران و قیصر روم بر کرسی های طلایی مینشینند و پارچه های زرین به تن میکنند، و این دختر رسول خداست که نه چادرهای گران قیمتبر سردارد و نه لباسهای زیبا!
حضرت فاطمه علیها السلام پاسخ داد: «ای سلمان! خداوند بزرگ، لباسهای زرین و تختهای طلایی را برای ما در روز قیامت ذخیره کرده است .» (6)
اگر دل از غم دنیا جدا توانی کرد نشاط و عیش به باغ بقا توانی کرد
زجایگاه هوس گر برون نهی گامی نزول در حرم کبریا توانی کرد
و گر زهستی خود بگذری یقین میدان که عرش و فرش و فلک زیر پا توانی کرد
پی نوشت:
1) بحارالانوار، ج 37، ص 103 و ج 93، ص 147.
2) وسایلالشیعه، ج 14، ص 123.
3) بحارالانوار، ج 43، ص 92.
4) نهجالحیاه، ص 157.
5) همان، ص 147.
6) بحارالانوار، ج 8، ص 303.
منبع : سایت تبیان دات نت
