توصیه هایی برای تازه واردان
سلام به همه طرفداران ورزش پارکور و همچنین دنبال کنندگان وبلاگ پارکور لنگرود.
ورزشی که چند سال پیش وقتی وارد ایران شد و تازه چند تا گروه شروع به فعالیت توش کرده بودن و ما هم با دیدن چند تا کلیپ خارجی عاشق این ورزش شدیم و می‌رفتیم توی پارک وسعی می‌کردیم حرکتهای اونا رو تقلید کنیم و به قول خودمون حرکت در بیاریم وقتی کلیپ ها رو می‌دیدیم که افراد توشون این حرکتهای زیبا رو تو خیابون و بیرون از باشگاه می‌زنند ما هم با خودمون می‌گفتیم چرا ما نتونیم اصلا پارکور ورزش خیابونی هست و باید حرکتاشو بیرون از باشگاه زد غافل از اینکه تمام اون کسایی که توی اون کلیپ‌ها بازی میکردن حرکتاشون رو توی باشگاه با امکانات تمام زیر نظر مربی‌ها یاد گرفته بودن و بعد از حرفه ای شدن میامدن و بیرون از باشگاه شروع به حرکت زدن میکردن.
ولی حیف که این رو دیر فهمیدیم البته نه من و دوستام بلکه خیلی از بچه‌هایی که تو ایران پارکور کار میکردن به خاطر همین مسایل آسیب‌های زیادی دیدن که شاید تا آخر عمر برامون بمونه.
ولی چه میشه کرد که وقتی آدم جوانه گوشش به این حرفا بدهکار نیست و وقتی متوجه کار هاش میشه که کار از کار گذشته و دیگه هیچ کاری از دستش بر نمی یاد.
من این پیپر رو ننوشتم که به گم آقا پارکور کار نکنید و پارکور خطرناکه و از این حرفا نه این رو نوشتم که به گم هدف هر ورزشی اول رسیدن به سلامتیه. حالا ممکنه این سلامتی جسمی باشه یا روحی ولی در هر صورت برای کمی لذت بردن و جلب توجه سلامتی خودتون رو به خطر نندازید.
گول این کلیپ ها رو هم نخورید. تا وقتی که حرکت‌ها رو توی باشگاه نزدید و به قول بروبچ « لند» نیومدید روی زمین نیایند تو خیابون و خودتون رو به کشتن بدید. در هر صورت گفتن از ما بود.
حالا چند سال پیش که ما شروع به کار کردیم واقعاً نه باشگاه پارکوری بود نه مربی پارکوری و حتی از هر 10 نفر یه نفرم نمی دونست پارکور چیه «البته الآن هم نمیدونن :) » ولی در کل الآن امکانات بیشتره و می تونید از این‌ها استفاده کنید پس دیگه بیخود خودتون رو به کشتن ندید. خواهشن.
هر ورزشی اصول خودشو داره و فقط صرفاً با زدن چند تا حرکت فکر نکنید که شدید خدای پارکور نه مهم اونه که بعد از پنج یا شش سال دیگه هم بتونید این ورزش رو ادامه بدید.
این حرفا رو جدی بگیرید.
ببخشید اگه شبیه نصیحت شد.
مواظب خودتون و خوبی هاتون باشید.
ورزشی که چند سال پیش وقتی وارد ایران شد و تازه چند تا گروه شروع به فعالیت توش کرده بودن و ما هم با دیدن چند تا کلیپ خارجی عاشق این ورزش شدیم و می‌رفتیم توی پارک وسعی می‌کردیم حرکتهای اونا رو تقلید کنیم و به قول خودمون حرکت در بیاریم وقتی کلیپ ها رو می‌دیدیم که افراد توشون این حرکتهای زیبا رو تو خیابون و بیرون از باشگاه می‌زنند ما هم با خودمون می‌گفتیم چرا ما نتونیم اصلا پارکور ورزش خیابونی هست و باید حرکتاشو بیرون از باشگاه زد غافل از اینکه تمام اون کسایی که توی اون کلیپ‌ها بازی میکردن حرکتاشون رو توی باشگاه با امکانات تمام زیر نظر مربی‌ها یاد گرفته بودن و بعد از حرفه ای شدن میامدن و بیرون از باشگاه شروع به حرکت زدن میکردن.
ولی حیف که این رو دیر فهمیدیم البته نه من و دوستام بلکه خیلی از بچه‌هایی که تو ایران پارکور کار میکردن به خاطر همین مسایل آسیب‌های زیادی دیدن که شاید تا آخر عمر برامون بمونه.
ولی چه میشه کرد که وقتی آدم جوانه گوشش به این حرفا بدهکار نیست و وقتی متوجه کار هاش میشه که کار از کار گذشته و دیگه هیچ کاری از دستش بر نمی یاد.
من این پیپر رو ننوشتم که به گم آقا پارکور کار نکنید و پارکور خطرناکه و از این حرفا نه این رو نوشتم که به گم هدف هر ورزشی اول رسیدن به سلامتیه. حالا ممکنه این سلامتی جسمی باشه یا روحی ولی در هر صورت برای کمی لذت بردن و جلب توجه سلامتی خودتون رو به خطر نندازید.
گول این کلیپ ها رو هم نخورید. تا وقتی که حرکت‌ها رو توی باشگاه نزدید و به قول بروبچ « لند» نیومدید روی زمین نیایند تو خیابون و خودتون رو به کشتن بدید. در هر صورت گفتن از ما بود.
حالا چند سال پیش که ما شروع به کار کردیم واقعاً نه باشگاه پارکوری بود نه مربی پارکوری و حتی از هر 10 نفر یه نفرم نمی دونست پارکور چیه «البته الآن هم نمیدونن :) » ولی در کل الآن امکانات بیشتره و می تونید از این‌ها استفاده کنید پس دیگه بیخود خودتون رو به کشتن ندید. خواهشن.
هر ورزشی اصول خودشو داره و فقط صرفاً با زدن چند تا حرکت فکر نکنید که شدید خدای پارکور نه مهم اونه که بعد از پنج یا شش سال دیگه هم بتونید این ورزش رو ادامه بدید.
این حرفا رو جدی بگیرید.
ببخشید اگه شبیه نصیحت شد.
مواظب خودتون و خوبی هاتون باشید.
این وبلاگ برای شناساندن پارکور لنگرود تهیه شده است امیدوارم از دیدن آن لذت ببرید و...