اموزش , ترفند های عملی کامپیوتر

هارد دیسک HDD، که پیش از این به عنوان دیسک گردان ثابت شناخته می شد) یک حافظه دایمی است که بطور دیجیتالی رمزنگاری شده و اطلاعات را روی سطح مغناطیسی دیسک های خود ذخیره می کند.

هارد دیسک ها در ابتدا برای استفاده در کنار کامپیوتر تولید شدند و بعد ها از آن ها در داخل کامپیوتر استفاده شد. با گذشت زمان کاربرد های هارددیسک از حیطه کامپیوتر فراتر رفت .بطوریکه در تجهیزات ضبط تصویر ،پخش صدا ، همچنین در سیستم ها و دوربین های دیجیتال مورد استفاده قرار گرفت . در سال 2005 اولین تلفن های همراه ِ دارای هارد دیسک توسط شرکت های نوکیا و سامسونگ ارایه شد. ایجاد نیاز به حافظه های بزرگ ، قبال اعتماد و مستقل ، منجر به تولید ساختارهایی همچون RAID ،سخت افزار هایی همچون NASحافظه های متصل به شبکه) و سیستم هایی همچون SAN شبکه های ذخیره اطلاعات) شد تا بتوان بطور موثر به حجم بالایی از اطلاعات دسترسی پیدا کرد.

● دیسکهای دایم H.D.D

با گذشت زمان، ظرفیت هارد دیسک ها رشد نمایی داشته است. در کامپوتر های شخصی ابتدایی یک درایو با ظرفیت 20 مگابایت بزرگ به نظر می رسید. در نیمه دوم دهه 90 ،هارد درایو هایی با ظرفیت یک گیگابایت و حتی بزرگتر به بازار آمد. از سال 2006 کوچکترین هارد دیسکی که برای کامپیوتر های خانگی تولید می شود ظرفیتی برابر 40 گیگابایت دارد. اکنون بیشترین ظرفیت در درایو های داخلی 0/75 ترابایت(750 گیگابایت) و در درایو های خارجی با استفاده ازچند درایو داخلی از یک ترابایت نیز فراتر میرود.

این درایو های داخلی ظرفیت ذخیره سازی خود را با استفاده از شیوه ضبط ستونی افزایش داده اند.

● آشنایی با تکنولوژی هارد دیسک Hard Disk Drive

هارد درایو ها با تحت میدان قرار دادنِ یکسری مواد مغناطیسی اطلاعات را درخود ضبط می کنند. و با تشخیص مغناطیس شدگی آن ماده اطلاعات را از روی آن می خوانند. طرح کلی یک هارد دیسک تشکیل شده از یک مخروط که یک یا چند صفحه مسطح و گرد را نگه می دارد ،اطلاعات بر روی این صفحات ذخیره می شوند. این صفحه ها از یک ماده غیر مغناطیسی( اغلب شیشه یا آلومینیوم) ساخته می شوند و با یک لایه نازک از مواد مغناطیسی روکش می شوند. در درایو های قدیمی از تری اکسید آهن به عنوان ماده مغناطیسی استفاده می شد اما امروزه از آلیاژهای کبالت پایه استفاده می کنند.

صفحات با سرعت های بالا به گردش در می آیند.اطلاعات در حین چرخش صفحات بر ری آنها نوشته می شوند.این کار توسط مکانیزمی با نامِ: هد خواندن/ نوشتن انجام می شود. این هد با فاصله بسیار کم بالای سطح مغناطیسی حرکت می کند. از این وسیله برای تشخیص و تغییر در وضعیت مغناطیس شدگیِ ماده زیر آن استفاده می شود. به ازای هر صفحه مغناطیسی بر روی مخروط ، یک هد وجود دارد که همه آنها بر روی یک بازوی مشترک سوار شده اند. همینطور که صفحات دوران می کنند یک بازوی محرک، هد ها را (به آرامی و با حرکت شعاعی ) روی یک مسیر قوس دار، بر روی صفحات به حرکت در می آورد.با اینکار به هر هد اجازه داده می شود که تقریبا به تمام سطح صفحهء در حال دوران دسترسی پیدا کندد.

سطح مغناطیسی هر صفحه به تعداد زیادی محدوده های کوچک مغناطیسی تقسیم می شود. (اندازه این محدوده ها در حد میکرون می باشد). هر کدام از این محدوده ها برای رمزنگاری یک واحد باینری اطلاعات مورد استفاده قرار می گیرند.در هارد درایو های امروزی ، هر یک از این محدوده های مغناطیسی از چند صد دانه مغناطیسی تشکیل شده اند. هر محدده مغناطیسی ، یک دوقطبی مغناطیسی را تشکیل می دهد که این دو قطبی ها یک حوزه مغناطیسی متمرکز را در نزدیکی خود ایجاد می کنند.

یک هد نوشتن، با ایجاد میدان مغناطیسی قوی در نزدیکی محدوده های مغناطیسی ، آن را تحت اثر خود قرار داده مغناطیس می کند. در هارد دیسک های اولیه برای خواندن اطلاعات از همان القاء کننده ای استفاده می شد که موقع نوشتن مورد استفاده قرار گرفته بود. اما با تکنولوژی جدید هد مخصوص نوشتن و هد مخصوص خواندن از هم جدا شده اند ، با این وجود هر دوی آنها روی یک بازوی محرک قرار دارند.

اغلب هارد درایو ها دارای یک پوشش محکم و کیپ هستند که از محتویات درایو در برابر جمع شدگی ،گرد و غبار و دیگر عوامل آلودگی محافظت می کند. هد خواندن / نوشتنِ هارد درایو بالای صفحات مغناطیسی و بر روی یک بالشتک هوا که ضخامتی در حد چند نانومتر دارد حرکت می کند. بنابراین سطوح صفحات و محتویات داخلی درایو باید پاک نگه داشته شوند تا با توجه به فاصله نانومتری بین صفحات و هد ،از صدمات ناشی از اثر انگشت ، غبار، مو، ذرات دود و غیره جلوگیری شود.

استفاده از صفحات صلب همچنین کیپ و عایق کردن هارد دیسک ، تولرانس بهتری را نسبت به فلاپی دیسک فراهم میکند.بنابراین هارد دیسک ها در مقایسه با فلاپی دیسک ها مقدار بیشتری اطلاعات را می توانند در خود ذخیره کنند. همچنین قابلیت دسترسی و انتقال اطلاعات در هارد دیسک ها سریع تر می باشد. در سال 2006 یک هارد دیسک باید بتواند بین 80 تا 750 مگابایت اطلاعات را در خود جای دهد، با سرعتی بین 7200 تا 10000 درو در دقیقه بچرخد و سرعت انتقال ترتیبی اطلاعات در آن باید بیشتر از 50 مگابایت در هر ثانیه باشد. سریع ترین هارد درایوهای مربوط به سرور ها و ایستگاه های کاری با سرعتی معادل 15000 دور در دقیقه می چرخند و سرعت انتقال ترتیبی اطلاعات در آنها بالغ بر 80مگابایت در هر ثانیه می باشد. هارد دیسک ها ی مربوط به نوت بوک ها که از نظر فیزیکی کوچکتر از نمونه های خانگی هستند، معمولا دارای سرعت و ظرفیت پایین تری میباشند. اغلب این هارد دیسک ها با سرعتی در حدود 4200 دور در دقیقه می چرخند. البته لازم به ذکر است که جدید ترین انواع این دسته هارددیسک ها دارای سرعتی معادل 7200 دور در دقیقه می باشند.

● تاریخچه دیسک دایم ؛ هارد دیسک Hard Disk Drive

برای سالها ، هارد دیسک ها تجهیزات بزرگ و سنگین بودند و به دلیل بزرگی ، سنگینی ، حساسیت بالا و مصرف زیاد انرژی ، بیشتر برای محیط های حفاظت شدهء یک مرکز اطلاعات یا دفاتر بزرگ مناسب بودند تا محیط های خشن و ناملایم صنعتی ،خانه ها یا دفاتر کوچک .

تا قبل از دهه 80 میلادی اغلب هارد دیسک ها صفحات 8 اینچی (20 سانتی) یا 14 اینچی( 35) سانتی داشتند. و برای نگه داری آنها نیاز به فضای زیادی بود.( مخصوصا درایو های بزرگ قابل حمل و نقل (قابل نصب و برداشت) که به خاطر بزرگی به ماشین های لباسشویی معروف بودند). این گونه هارد درایو ها به علت داشتن موتور های بزرگ، به منبع تغذیه سه فاز و آمپراژ بالا نیاز داشتند. به همین دلیل تا سال 1980 برای میکروکامپیوتر ها از هارد دیسک استفاده نمی شد. تا اینکه در این سال شرکت seagate tecnology اولین هارد درایو 5/25 خود را با ظرفیت 5 مگابایت تحت عنوان ST-506 به بازار ارایه کرد. در واقع تا آن زمان کامپیوتر های شخصی اولیه IBM یعنی IBM5150 مجهز به هارد دیسک نبودند.

در اوایل دهه 80 اغلب هارد دیسک های مربوط به میکرو کامپیوتر ها با نام تولید کننده خود به فروش نمی رسیدند بلکه به وسیله OEM ها به عنوان بخشی از یک مجموعه بزرگتر (مانند Corvus Disk System یا Apple proFile) فروخته می شدند. کامپیوتر های نوع IBM PC/XT دارای هارد دیسک داخلی بودند و این باعث ایجاد تمایل عمومی به خرید درایو های خام (از طریق پست) و نصب مستقیم آنها در داخل سیستم شد. سازندگان هارد دیسک شروع به بازاریابی کردندو بالاخره طولی نکشید که در اواسط دهه 90 هارد دیسکها در قفسه مغازه های خرده فروش نیز قرار گرفتند.

هارد درایو های داخلی کم کم به یک گزینه رایج در کامپیوتر های PC تبدیل شدند و هارد درایو های خارجی محبوبیت خود را برای مدتها مخصوصا در بین انواع Apple Macintosh و انواع مشابه آن حفظ کردند. تمامی کامپیوتر های ساخت Mac بین سال های 1986 تا 1998 یک پورت SCSI در پشت خود داشتند که جداسازی خارجی را آسان می ساخت . به دلیل شرایط موجود، هارد درایو های خارجیSCSI تنها گزینه منطقی به نظر می رسیدند.

هارد درایو های خارجیSCSI همچنین در میکرو کامپیوتر های قدیمی تر مانند سری Apple II به کار می رفتند، همچنین از آنها حتی امروزه بطور گسترده ای در سرور ها استفاده می شود. ظهور رابط های پرسرعت خارجی مانند USB و Fire Wire در اواخر دهه 90 ، به کاربرد درایو های خارجی در بین کاربران جانی دوباره داد.به طور اخص کاربرانی که حجم بالایی از اطلاعات را بین دو یا چند محل جا به جا می کردند از این سیستم استقبال کردند. امروزه اغلب تولید کننده گان هارد دیسک ، دیسک های خود را به صورت خارجی نیز می سازند.

● خصوصیات هارد دیسک Hard Disk H.D.D

▪ ظرفیت معمولا با گیگابایت بیان می شود.

▪ اندازه فیزیکی معمولا با اینچ بیان می شود:

امروزه تقریبا تمام هارد دیسک هایی که در کامپیوتر های رومیزی (خانگی - اداری) و نوت بوک ها استفاده می شوند ، 3/5 یا 2/5 اینچی هستند. هارد دیسک های 2/5 اینچی معمولا کند تر هستند و حجم کمتری نیز دارند اما در عوض برق کمتری مصرف می کنند و مقاومت به ضربه و تکان در آنها بیشتر است. اندازه دیگری که استفاده از آن بطور فزاینده ای در حال رشد است نوع 1/8 اینچی می باشد که درmp3 player ها و نوت بوک های کوچک مورد استفاده قرار می گیرد.این نوع از هارد درایو ها مصرف انرژی بسیار پایینی دارند ودر مقابل ضربه بسیار مقاوم می باشند.

علاوه بر موارد مذکور انواع دیگری نیز موجود می باشندکه در ادامه به توضیح آنها پرداخته می شود:

نوع یک اینچی که طوری طراحی شده اند تا با ابعاد کانال های فیبری نوع دوم(FC Type II) جور باشند. از این نوع هاردیسک در تجهیزات قابل حمل و نقل از جمله دوربین های دیجیتال نیز استفاده می شود. همچنین نوع 0/85 اینچی نیزتوسط شرکت توشیبا جهت استفاده در گوشی های تلفن همراه و کاربرد های مشابه آن ساخته شده است. طراحی سایز هاردیسک ها کمی گیج کننده است ، به عنوان مثال یک دیسک درایو 3/5 اینچی دارای کیسی با پهنای 4 اینچ می باشد. علاوه بر این هاردیسک های مخصوص سرور در دو اندازه 3/5 و 2/5 اینچی تولید می شوند.

▪ قبلیت اعتماد، با واحد (MTBF) یا فاصله زمانی بین خطاها سنجیده می شود.

▪ درایو های 1 ایچی ساتا (SATA) سرعت هایی تا حدود 10000 دور در دقیقه را ساپورت می کنند . و دارای MTBF برابر با یک ملیون ساعت با چرخه فعالیت سبک 8 ساعته می باشند. درایو های FC قابلیت چرخیدن با سرعت 15000 دور در دقیقه را دارا هستند و MTBF آنها برابر با 1/4 ملیون ساعت با 24چرخه فعالیت ساعت 24 ساعته می باشد.

▪ تعداد فعالیت های ورودی خروجی در هر ثانیه:

▪ دیسک های جدید در هر ثانیه قادرند 50 دسترسی اتفاقی و یا 100 دسترسی ترتیبی را برآورده سازند.

▪ مصرف انرژی( این موضوع به خصوص در رابطه با لب تاپ هایی که از باطری استفاده می کنند حایز اهمیت می باشد).

▪ شدت صدا و نویز تولید شده بر حسب دسی بل (db).( البته بسیاری افراد آن را برحسب بل می سنجند نه دسی بل.)

▪ میزان G Shock ( که در درایو های جدید بسیار بالا می باشد)

▪ سرعت انتقال اطلاعات:

▪ درایو های داخلی : از 44/2 تا 74/5 مگابایت در هر ثانیه.

▪ درایو های خارجی: از 74 تا 111/4 مگابایت در هر ثانیه.

▪ سرعت دسترسی تصادفی : از 5 تا 15 میلی ثانیه.

● سنجش ظرفیت دیسکت سخت - هارد دیسک Hdd

تولید کنندگان هارد درایو معمولا ظرفیت درایو را با استفاده از پیشوندهای SI مشخص می کنند. پیشوند های گیگا و مگا از این دسته اند. تاریخچه این نام گذاری به زمانی بر میگردد که ظرفیت ذخیره سازی از مرز ملیون بایت فراتر رفت . یعنی بسیار قبل تر از پیشوند های استاندارد باینری ( حتی قبل از اینکه پیشوند های SI درسال 1960 ایجاد شوند.)

IEC در سال 1999 ، پیشوند های باینری را استاندارد کرد. بعد از آن بسیاری از دست اندر کاران تولید کامپیوتر و نیمه رساناها عبارت کبلو بایت را برای 1024 بایت پذیرفتند. دلیل پذیرش عبارت مذکور این بود که عدد 1024 به اندازه کافی به پیشوند کیلو(1000) نزدیک بود. بعضی مواقع این استاندارد غیر SI یک توصیف کننده نیز به همراه خود داشت،مثلا: 1 KB = 1024 Bytes . اما این توصیف کننده، به خصوص در بین بازاریان کم کم حذف شد. این روند به تدریج تبدیل به عادت شد و به دنبال آن پیشوندهای مگا ، گیگا،ترا و حتی پتا نیز مورد استفاده قرار گرفتند.

سیستم های عامل و نرم افزار های کاربردی آنها ( به ویژه سیستم عامل های گرافیکی مثل مایکروسافت ویندوز اغلب ظرفیت را با پیشوند های باینری بیان می کردند. و همین امر باعث شد تا بین ظرفیت اعلام شده از طرف تولید کنندگان و ظرفیت گزارش شده توسط سیتم های عامل اختلاف ایجاد شود. این اختلاف مخصوصا در مورد هارد درایو های با ظرفیت چندین گیگابایت بیشتر به چشم می آمد. کاربران اغلب متوجه می شدند که ظرفیت گزارش شده توسط سیستم عامل بسیار کمتر از ظرفیت اعلام شده توسط تولید کننده است . به عنوان مثال مایکروسافت ویندوز 2000 ، ظرفیت درایو را درسیستم دسیمال (ده دهی) با 12 رقم و در سیتم باینری با 3 رقم بیان میکرد. بنابر این هارد درایوی که ظرفیت آن توسط تولید کننده 30 گیگابایت اعلام شده بود، توسط ویندوز، 30065098568 بایت یا 28 گیگابایت گزارش می شد. تولید کنندگان هارد درایو از اصطلاح گیگا (10 به توان 9) در سیتم SI استفاده می کردنند که تقریب خوبی برای گیگا بایت به حساب می آمد.ولی سیتم عامل ها گیگابایت را30^2 ، یعنی 1073741824 بایت تعریف می کردند.بنابراین ظرفیت گزارش شده توسط سیستم عامل بیشتر نزدیک به 28 گیگابایت بود.به همین علت بسیاری از نرم افزار ها که ظرفیت را گزارش می دادند شروع به استفاده از پیشوند های استاندارد IEC کردند. مثلا KiB ، MiB و GiB.

بسیاری افراد اشتباها اختلاف در گزارش ظرفیت را به فضای اختصاص داده شده به اطلاعات مربوط به پارتیشن بندی و فایل های سیستم، نسبت می دهند.اما حتی برای فایل سیستم های بسیار بزرگ (چند GiB) ، فضای مرد نیاز از چند MiB تجاوز نمی کند.بنابراین فرضیه نمی تواند توجیه قانع کننده ای برای گم شدن ده ها گیگابایت باشد.

ظرفیت یک هارد دیسک را می توان با استفاده از رابطه زیرمحاسبه کرد:

ظرفیت هارد درایو= تعداد سیلندر ها× تعداد هد ها × تعداد سکتور ها ×512

● جامعیت:

در حین حرکت دیسک ،سیستم مخروط هارد دیسک به کمک فشار هوای داخل محفظه درایو، هد ها را در ارتفاع مناسبی از صفحه های مغناطیسی قرار می دهد. برای اینکه یک هارد درایو به خوبی کارکند به مقدار معینی فشار هوا نیاز دارد. ارتباط با محیط خارج و فشار اتمسفر از طریق یک سوراخ کوچک(تقریبا به قطر 1/2 میلیمتر) که روی درپوش قرار دارد میسر می شود.که معمولا یک فیلتر کربنی از داخل روی آن را پوشانده(فیلتر تنفسی). اگر فشار هوا خیلی پایین باشدهد ها به اندازه کافی از جای خود بلند نمی شوند و در ارتفاع مناسبی قرار نمی گیرند و خطر برخورد هد ها با صفحه و از دست رفتن اطلاعات وجود دارد. برای کارکرد در ارتفاع زیاد(3000 متر) به درایو های عایق و تنظیم فشار شده نیاز داریم. بدین منظور درایو های جدید دارای سنسور های دما هستند تا بتوانند فعالیت خود را با محیط اطرافشان تطبیق دهند.

مجاورت با رطوبت بالا برای مدت زمان طولانی باعث ایجاد خوردگی در هد ها و دیسک ها می شود. اگر درایو برای قرار دادن هد های خود بر روی صفحات از تکنولوژی کلید های قطع و وصل تماسی(CSS ) استفاده کند ، رطوبت افزایش یافته و باعث افزایش تمایل چسبندگی هدها به صفحات مغناطیسی می گردد.این پدیده ممکن است منجر به وارد آمدن صدمات فیزیکی به دیسک و موتور شود همچنین ممکن است باعث برخورد هد با صفحات مغناطیسی گردد.

سوراخ های تنفس بر روی تمام هارد درایو ها دیده می شوند و معمولا در کنار خود یک برچسب هشدار دهنده دارند که به کاربر هشدار می دهد که این سوراخ ها را نپوشاند. هوای داخل درایو در حال کار ،پیوسته در حال حرکت است . هوا بر اثر اصطکاک با صفحات در حال چرخش دیسک به حرکت در می آید. این هوا از یک فیلتر داخلی عبور داده می شود تا از هرگونه آلودگی ناشی از فرآیند تولید ،ذرات یا مواد شیمیایی که به نحوی داخل محفظه شده اند و ذراتی که در حین کارِ درایو ایجاد شده اند پاک شود.

با توجه به فاصله بسیار کم بین هدها و صفحات ، هرگونه آلودگی روی آنها منجر به برخود هد با صفحه مغناطیسی خواهد شد.هد پس از برخورد با صفحه آن را می خراشد و لایه نازک مغناطیسی آن را از بین می برد. در مورد هد های بزرگ مقاومتی مغناطیسی(GMR) وجود آلودگی های بسیار کم (که حتی باعث خراشیده شدن صفحات نمی شوند) به علت ایجاد اصطکاک با سطح صفحات منجر به داغ شدن بیش از حد هد می گردند . گرم شدن بش از حد هد موجب می گردد که اطلاعات بطور موقت یعنی تا زمانی که هد دمای نرمال خود را بدست بیاورد غیر قابل خواندن شوند. این عارضه را که نامیزانی حرارتی نامیده می شود می توان به وسیله فیلتر کردن الکترونیکی سیگنال خوانده شده بر طرف کرد. علاوه بر مورد ذکر شده موراد دیگری نیز می توانند به برخورد هد با صفحات مناطیسی منجر شوند از جمله: خطاهای الکترونیک، ضربه های فیزیکی ، فرسودگی ،خوردگی و تولید نامناسب هد ها یا صفحات.

در اغلب درایو های سرور وقتی سیستم خاموش می شود هد ها در منطقه ای که منطقه ی فرود نامیده می شود قرار می گیرند . منطقه فرود محدوده ای از دیسک است که اطلاعات در آنجا ذخیره نمی شود و معمولا نزدیک مرکز صفحه قرار دارد. به این منطقه CSS نیز گفته می شود( منطقه شروع و توقف تماسی). اما در مدل های قدیمی هارد درایو توقف های ناگهانی و خطاهای منبع تغذیه در برخی موارد باعث می شد که هد ها بر روی محدوده های ذخیره اطلاعات فرود بیایند که خطر از دست رفتن اطلاعات را افزایش می داد. در واقع قبلا باید طی فرآیندی هد ها از روی دیسک کنار رفته و به اصطلاح پارک می شدند و بعد سیستم خاموش می شد. در درایو های جدید ، هنگام قطع ناگهانی برق از فنر های خاصی(در ابتدا) و یا از نیروی گریز از مرکز و اینرسی چرخشی صفحات برای پارک کردن هد ها استفاده می شود.

قطعات الکترونیکی هارد درایو حرکات بازوی محرک و چرخش دیسک را کنترل می کنند. و با توجه به دستوری که از کنترل گر دیسک دریافت می کنند ،امکان خواندن ونوشتن بر روی دیسک را فراهم می سازند . لخت افزار های درایو های جدید(لخت افزار ترکیبی است از سخت افزار و نرم افزار )قادرند که فرآیند خواندن /نوشتن بر روی دیسک را برنامه ریزی کرده و سکتور هایی را که دچار خطا شده اند اصلاح نمایند. همچنین امروزه اغلب هارد درایو ها و مادر بردها از تکنولوژی SMART برخوردارند. ( تکنولوژی کنترل ، تحلیل و گزارش اتومات ) . به وسیله این تکنولوژی خطا های احتمالی پیشبینی شده و به کاربر هشدار داده می شود تا از صدمه دیدن اطلاعات جلوگیری شود.

● مناطق فرود:

در حدود سال 1995 IBM تکنولوژی را ارایه داد که در آن مناطق فرود با پردازش دقیق لیزری تعیین می شدند. (LTZ ) .در این تکنولوژی یک ردیف برجستگی نانومتری و بسیار ظریف در مرکز صفحات ایجاد می شوند که عمل درگیری ونگه داشتن هد را تسهیل می کنند. این تکنولوژی امروزه نیز بطور گسترده مورد استفاده قرار می گیرد. چند سال بعد از آن ، IBM تکنولوژی تخلیه ء هد را اریه کرد که در تجهیزات قابل حمل و نقل مثل لب تاپ ها ودیگر انواع هارد دیسک ها مورد استفاده قرارمی گرفت. در این تکنولوژی، هد از روی صفحه برداشته می شود و بر روی یک برجستگی پله مانند درلبه صفحات قرار می گیرد .با این فرآیند خطر چسبیدگی و بروز خطا به علت ضربات فیزیکی کاهش یافت. امروزه تمامی تولید کننده گان برای تولید محصولاتشان یکی از این دو تکنیک را مورد استفاده قرار می دهند. هر دو روش دارای مزایا و معایب خاص خودشان هستند. از جمله ایراداتی که به این روش ها وارد است می توان به کمتر شدن فضای ذخیره سازی ، کنترل نسبتا مشکل تلرانس و هزینه های تولید و بکارگیری اشاره کرد.

IBM برای لب تاپ های سری Thinkpad خود، اقدام به طراحی سیستم حفاظت فعال کرد. وقتی یک ضربه یا حرکت ناگهانی توسط سنسور های حرکت داخل درایو حس می شد، هد های داخل هارددیسک از روی صفحات برداشته شده و در منطقه فرود قرار می گرفتند تا احتمال هرگونه صدمه و از دست رفتن اطلاعات و ایجاد خراش روی صفحات کاهش بابد. شرکت Apple نیز بعدها از این تکنولوژی تحت عنوان سنسور حرکت ناگهانی درPowerbookها،iBook ها ، MacBook pro هاوMacBook Line های خود استفاده کرد.]

● دسترسی و ارتباط به هارد درایو ها

دسترسی به هارد درایو ها عموما از طریق تعدادی از باس های زیر صورت می گیرد:

,و کانال های فیبری ATA (IDE, EIDE), Serial ATA (SATA), SCSI, SAS, IEEE 1394, USB.

در دوره رابط های ST-506 ، روش ها و برنامه های رمزنگاری نیز حایز اهمیت بودند. در اولین دیسک ST-506 از روش MFM (تلفیق بسامدی اصلاح شده) استفاده می شد. امروزه از این روش در فلاپی دیسک های 1/44 مگابایتی استفاده می شود که نرخ انتقال اطلاعات در آن برابر با 5 مگابایت در ثانیه می باشد. بعدها کنترل کننده هایی که از RLL 2.7 استفاده می کردند ، سرعت انتقال را به 1/5 برابر یعنی 7/5 مگابایت در ثانیه افزایش دادند. این فرایند همچنین باعث افزایش ظرفیت درایو ها تا 1/5 برابر شد.

بسیاری از رابط های ST-50 فقط برای کار در سرعت پایین MFM ضمانت شده بودند. در حالیکه مدل های دیگر (اغلب ورژن های گران قیمت تر از همان هارد درایو) برای کارد در سرعت بالای انتقال اطلاعات RLL طراحی شده بودند . در برخی موارد بر روی درایوها کاربیشتری انجام می شد تا بتوان از مدل های مربوط به MFM در سرعت های بالا نیز استفاده کرد. اگر چه قبلیت اعتماد در این موارد پایین می آمد و به همین دلیل این روش توصیه نمی شد.درایو های مخصوص RLL می توانشتند در شرایط MFM کارکنند ولی از سرعت و ظرفیت آنها تا میزان 33 درصد کاسته می شد.

ESDI ( رابط کوچک ارتقاء یافته دیسک) هر دونوع سرعت را ساپورت می کرد. (درایو های ESDI قبلیت استفاده از RLL 2.7 را در سرعت های 10، 15 یا 20 مگابایت در ثانیه دارا می باشد). گرچه اغلب اوقات درایو های ESDI با سرعت 15 یا 20 مگابایت با کنترل کننده های مدل های پایین تر از خود سازگار نبودند.( به عنوان مثال درایو های 15 یا 20 مگابایتی با کنترل کننده های 10 مگابایتی کار نمی کردند.). درایو های ESDI دارای جامپر هایی بودند که تعداد سکتور های هر شیار و اندازه سکتور ها را تنظیم می کردند.

SCSI در ابتدا فقط یک سرعت داشت .5 مگاهرتز. (به ازای نرخ انتقال اطلاعات حداکثر 5 مگابایت در ثانیه). اما بعد ها این مقدار افزایش چشمگیری پیدا کرد. سرعت باس SCSI ربطی به سرعت درونی درایو ندارد.( به علت استفاده از حافظه میانی بینِ باس SCSI و باسِ اطلاعات درونی درایو. اگرچه اغلب درایو های اولیه دارای بافر های کوچکی بودند . وقتی از این درایو ها روی کامپیوتر های کم سرعت استفاده می شد باید مجددا پیکر بندی می شدند . مثل مدل های IBM سازگار با PC و مدل های Apple Macintosh .

درایو های ATA به خاطر طراحی خاص کنترل کننده هایشان، هیچگونه مشکلی با سرعت انتقال اطلاعات نداشتند. ولی بسیاری از مدل های اولیه بایکدیگر سازگار نبودند و هنگامی که دو درایو روی یک کابل قرار می گرفتند تنظیمات master/slave در آنها قابل اجرا نبود. این مشکل در اواسط دهه 90 برطرف شد. این پیشرفت وقتی حاصل شد که خصوصیات ATA استاندارد شده و جزییات غیر ضروری حذف شدند. اما هنوز هم این مشکل در مورد CD-ROM ها و DVD-ROM ها همچنین هنگام ترکیب تجهیزات فوق DMA و غیر UDMA به چشم می خورد .

ATA های سریال، با قراردادن هر قطعه بر روی کانال اختصاصی خود با پورت های ورودی خروجی مجزا ، کاملا از شر تنظیمات master/slave خلاص شدند .

هارددیسک های مدل1394 FireWire/IEEE وUSB(1.0/2.0) واحد های خارجی هستند که درایو های SCSI یا ATA با پورت هایی در پشت خود دارند. این پورت ها قابلیت حمل و نقل و جداسازی را بسیار ساده می کنند.

خانوادهء درایو هایی که در کامپیوتر های شخصی استفاده می شوند.

مهمترین این گروه ها عبارتند از:

▪ درایو های MFM نیازمندند که ساختار الکترونیکی کنترل کننده در آنها با ساختار الکترونیکی درایو سازگار باشد.

▪ درایو های RLL( کارکرد محدود) که بعداز ابداع تکنیک تلفیقی به این نام خوانده شدند. این گونه درایو ها به کابل های بزرگ بین کنترل کننده های PC و خود هارد درایو نیاز دارند. این درایو ها کنترل کننده ندارند بلکه فقط یک ترکیب/ تلفیق کننده دارند.

▪ ESDI یا رابط کوچک ارتقاء یافته دیسک) یک رابط است که توسط شرکت Maxtor برای سرعت دادن به ارتباط بین PC و دیسک تولید شده است .

▪ IDE الکترونیک مجتمع درایو) که بعدها با نام ATA و PTA خوانده می شد.

کابلهای اطلاعات از 40 سیم رسانا تشکیل شده بودند اما UMDA های مربوط به درایو های جدید تر به کابل های 80 سیمی نیاز داشتند .( البته توجه داشته باشید که این کابل های 80سیمی هنوز هم از کانکتورها و اتصال دهنده های 40 خانه ای استفاده می کردند یعنی دو سیم برای هر خانه ).

تعداد پین های رابط از 40 به 39 کاهش یافت . پین حذف شده به عنوان کلیدی جهت جلوگیری از جازدن نادرست کابل به کانکتور استفاده می شود. این خطا یکی از عوامل رایج صدمه به درایو وکنترل کننده ها بود.

▪ SCSI ( رابط کوچک سیستم کامپیوتر) رقیب قدیمی ESDI ، در ابتدا با نام شرکت Shugart یعنی SASI خوانده می شد. در اواسط دهه 90 درایو های SCSI برای استفاده در سرور ها ، ایستگاه های کاری و کامپیوتر های Apple Macintosh استاندارد شدند. تا این زمان اغلب مدل ها دارای IDE وبعدها SATA شده بودند. تنها در سال 2005 ظرفیت درایو های SCSI از درایو های IDE عقب افتاد.البته هنوز هم بهترین کیفیت عملکرد تنها با SCSI و کانال های فیبری حاصل میشود. محدودیت طول در کابل های اطلاعات باعث استفاده بیشتر از تجهیزات خارجی SCSI می گردد. کابل های اطلاعات نوع SCSI در انتقال یک طرفه اطلاعات استفاده می شوند. اما مدل سرور SCSI انتقال دو یا چند طرفه اطلاعات را نیز میسر می کند و هارد درایو های متصل به رابط های FCو حلقه های FC-AL از فیبر نوری استفاده می کنند.

FC-AL سنگ بنای شبکه های ذخیره اطلاعات می باشند. با این وجود پروتکل های دیگر نیز همچون iSCSI و ATA over Ethernet نیز پیشرفت خوبی داشته اند.

▪ SATA (Serial ATA):کابل اطلاعات SATA دارای یک جفت داده برای انتقال افتراقی اطلاعات به سیستم و یک جفت دیگر برای دریافت افتراقی اطلاعات از سیستم می باشد. این وضعیت نیازمند این است که اطلاعات به ترتیب انتقال داده شوند. ازهمین سیستم در RS485, LocalTalk, USB, Firewire وSCSI نیز استفاده میشود

▪ SAS (Serial Attached SCSI). : SAS امروزه نسل جدیدی از پروتکل های ارتباطی است که جهت اسفاده در وسایل انتقال اطلاعات سرعت بالا طراحی شده است و با SATA نیز سازگاری دارد.

SAS به جای روش موازی از روش ارتباط ترتیبی استفاده می کند . این روش در سیستم های سنتی SCSI ابداع شد اما هنوز برای ارتباط با SAS از دستورات SCSI استفاده می شود.

▪ EIDE: یک ارتقاءغیر رسمی ِ IDE اولیه می باشد که توسط شرکت Western Digital انجام شد. که در آن از بهبود کلید ها برای استفاده DMA جهت انتقال اطلاعات بین کامپیوتر و درایو استفاده شده است .در همین زمینه پیشرفت دیگری توسط استاندارد های ATA پذیرفته شد. از DMA برای انتقال اطلاعات بدون اینکه CPU و یا برنامه خاصی درگیر انتقال هر کلمه باشد ، استفاده می شود. این ویژگی ، این امکان را فراهم می کند که هنگام انتقال اطلاعات CPU ، برنامه های اجرایی و سیستم عامل به کار های دیگر بپردازند.

● عنوان معنا توضیحات

SASI رابط های سیستم شوگارت قدیمی تر از SCSI

SCSI رابط های کوچک سیستم کامپیوتر از ریشه باس که فعالیت های همزمان را برعهده دارد

ST-412 - رابط های شرکت سی گیت

ST-506 - رابط های شرکت سی گیت( جدید تر از ST-412

ESDI رابط های کوچک ارتقاء یافته دیسک نوع تقویت شده وسریعتر از انواع ST که در عین حال با انواع قدیمی نیز سازگاری دارد

ATA ملحقات تکنولوژی پیشرفته کامل تر از انواع فوق . اما ناتوان از انجام فعالیت های هم زمان

● تولید کنندگان:

هارد درایو 5/2اینچی لب تاپ مدل Hitachi

امروزه اغلب هارد دیسک های موجود در بازار توسط یکی از شرکت های زیر تولید می شوند:

Seagate, Maxtor ( که در سال 2006 به مالکیت Seagate درآمد) ، Western Digital, Samsung و Hitachi. درمورد کمپانی Hitachi لازم به ذکر است که این شرکت در ابتدا هارد درایو های مخصوص کامپیوتر های IBM و Fujitsu را تهیه می کرد و امروزه به تولید هارد درایو های مخصوص سرور ها و تجهیزات قابل حمل و نقل می پردازد و در سال 2001 از بازار درایو های کامپیوتر های خانگی خارج شد. شرکت توشیبا نیز یکی از تولید کنندگان عمده درایو های 5/2 و 8/1 اینچی برای لب تاپ هاست.

تعداد زیادی از تولید کنندگان قدیمی هارددرایو از عرصه تجارت خارج شدند یا بخش تولید هارد درایو خود را تعطیل کردند. با افزایش تقضا برای سرعت ها و ظرفیت های بالا ، رسیدن به سود دراین بازار مشکل شد. در اواخر دهه های 80 و 90 بازار بسیار راکد بود.

اولین شرکتی که در این اوضاع صدمه دید شرکت Computer Memories Inc. یا همان CMI بود . بعد از حادثه بروز عیب در 20مگابایت از هارد درایوهای تولیدی در سال 1987 ، این شرکت دیگر هیچگاه سامان نگرفت و در سال 1987 از بازار خارج شد . شکست قابل توجه دیگر مربوط به شرکت MiniScribe بود. این شرکت در سال 1990 به علت فروش نرفتن تولیداتش ورشکسته شد .بسیاری شرکت های کوچک دیگر مانند Kalok, Microscience LaPine, Areal, Priam , PrairieTek، در این رکود دوام نیاوردند. تا سال 1993 ناپدید شدند. Micropolis تا سال 1997 دوام آورد و شرکت JTS که دیرتر پا به عرصه گذاشته بود چند سالی بیشتر عمر نکرد و در سال 1997 بعد تلاش برای تولید هارد دیسک در هند با استفاده از یک کارخانه دست دوم ورشکست شد. در طی دهه 80 شرکت Rodime یکی از تولید کنندگان بزرگ به شمار می آمد اما بعد از رکود بازار در اوایل دهه90 از دور خارج شد و اکنون در زمینه اهداء گواهی تکنوولوژی فعال است .آنها دارای تعدادی امتیاز تولید وگواهی ثبت در رابطه با هارد درایو می باشند.

▪ 1988:» شرکت تاندون بخش تولید دیسک خود را به شرکت Western Digital که یک شرکت خوش نام در طراحی کنترل کننده ها بود واگذار کرد.

▪ 1989: شرکت Seagate Technology بخش تجاری تولید دیسک شرکت Control Data را خریداری کرد.

▪ 1990: شرکت مکستور شرکت MiniScribe را بعد از ورشکستگی خریداری کرد و آن را هسته بخش تولید درایو خود کرد.

▪ 1994: شرکت Quantum بخش سیستم های ذخیره سازی DEC را خرید

▪ 1995: شرکت Conner Peripherals که توسط یکی از بنیانگذاران مکستور و با استفاده از کارکنان شرکت MiniScribe تاسیس شده بود ، تلفیق خود را با شرکت مکستور اعلام کرد که در سال 1996 این فرایند تکمیل شد.

▪ 1996: شرکت JTS که با عنوان Atari شروع به کار کرده بود .هارد درایو های تولیدی خود را به بازار عرضه کرد. Atari در سال 1998 به Hasbro فروخته شد. و خود JTS در سال 1999 ور شکسته شد.

▪ 2000 شرکت Quantum بخش تولید دیسک خود را به مکستور فروخت . تا برروی نوار ها و تجهیزات پشتیبان گیری تمرکز کند.

▪ 2003: شرکت IBM، در پی شکستDeskstar 75GXP، بخش عمده ی تولید دیسک خود رابه شرکت هیتاچی واگذار کرد. بدین ترتیب این شرکت نام جدید HGST را به خود گرفت.

▪ 2005: سی گیت و مکستور برای به هم پیوستن اعلام تمایل کردند بدین ترتیب در سال 2006شرکت سی گیت با هزینه 9/1 ملیون دلار مالک مکستور شد.

منبع : hamkelasy.com

http://yazdit.mihanblog.com/More-1182.ASPX

منبع : aftab.ir - آفتاب

البته در آن زمان به خاطر کم بودن وسعت کار با رایانه در ابتدا مفهوم ماوس درک نمی شد و جایگاهی نداشت ولی با ورود برنامه های آفیس و برنامه های مشابه کاربران فهمیدند که ماوس به آنها کمک خواهد کرد کارها سریع تر پیش رود.

▪ آنالیز موس

ماوس تقریباً جز ساده ترین سخت افزارها می باشد ولی معرفی بخش های مختلف آن خالی از لطف نیست.

▪ قاب ماوس

قاب ماوس همان شکل ظاهری ماوس هست که مشاهده می کنید و قطعات داخلی را محافظت می کند و از یک جهت بسیار مهم هست و آن نوع معماری ماوس هست که باید طوری باشد که انگشتان و دست دچار خستگی نشوند.

▪ گوی ماوس

این بخش مخصوص ماوس های تقریباً قدیمی هست و وقتی شما ماوس را روی سطحی حرکت می دهید آن گوی هم همان طور حرکت می کند و لازمه حرکت خوب و بدون اشکال گوی تمیزی سطحی است که موس روی آن می باشد. معمولاً گوی ها لاستیکی هست و دارای مرکزیت فلزی.

▪ غلتک

یکی از بخش های مهم ماوس همین غلتک ها هستند آنها به صورت قایم قرار دارند و تمام جهت هایی که ماوس می تواند طی کند را حمایت می کنند تا در نتیجه حرکتی از دید ماوس پنهان نماند.

▪ چرخ ها

هر کدام از غلتک های ماوس به چرخی وصل هستند به این ترتیب غلتکها هم زمان با گوی تکان می خورند با حرکت خود چرخ ای متصل به انتهای خود را نیز می چرخانند. بخش هایی دیگر هم هستند که فقط نام آنها برده می شود و زیاد در بحث این مقاله نمی گنجد که تک تک درمورد آنها توضیح دهیم میله های هادی دیودها و آشکارسازهای نوری و کلیدهای موس بخش ای دیگر این سخت افزار هستند.

▪ راهنمای خرید

ابتدا باید شما تعیین کنید چه گونه ای از ماوس را نیاز دارید ماوس های مکانیکی به علت دردسرهای زیاد امروزه کمتر خریداری می شوند و از گزینه ماوس های نوری استفاده می شود به چند علت اول اینکه آنها نیاز به تمیز کردن گوی و محیط زیر ماوس ندارند و همه جا و راحت کار می کنند و دلیل مهم تر اینکه دقت حرکت بسیار بیشتری دارند و شما حتی می توانید در برنامه های گرافیکی روی پیکسل ها هم در مقیاس ▪ بالا با ماوس نوری حرکت

کنید. بعد از انتخاب نوع ماوس باید رابط درگاه سریال آن را مورد ارزشیابی قرار دهید امروزه دو نوع استاندارد در پیش روی داریم. بیشتر رایانه ها از رابط 9 پایه ای دی استفاده می کنند ولی برخی از رایانه ها از رابط 25 پایه ای بهره می برند حالا چرا؟ چون در برخی از رایانه ها رابط 9 پایه ای موجود نیست و در برخی در رایانه ها درگاه سریال کام یک 25 پایه ای می باشد ولی اگر ماوس سازگاری نداشت می توانید از تبدیلگرها بهره ببرید که در بازار موجود است.

Rayangostar.com

روزنامه ابرار اقتصادی

منبع : aftab.ir - آفتاب

به عنوان مثال رقابتی که بین ویندوز 2000 سرور با سولاریس یا انواع یونیکس و لینوکس بر سر امکان استفاده از 8 یا 16 تا 32 پردازنده به همراه چند گیگابایت حافظه RAM و امثال آن وجود داشت همواره یکی از جالب ترین و پرسروصداترین زمینه رقابت بین چند سیستم عامل به شمار می رفت. اما همه این عوامل چندی پیش تحت الشعاع واژه جدیدی به نام پردازش 64 بیتی قرار گرفت. این فناوری جدید که به لطف به بازار آمدن دو محصول جدید از دو شرکت معتبر سازنده پردازنده یعنی اینتل و AMD شکل گرفت، در مدت کوتاهی توانست توجه سازندگان سیستم عامل را به شدت معطوف کارایی بی نظیر خود کند. پردازنده های Xeon و ایتانیوم از سوی اینتل و پردازنده Opteron از طرف AMDدر مدت کوتاهی توجه تمام سازندگان مشهور سرورهای Enterprise و همچنین تولیدکنندگان سیستم عامل را به خود جلب کرد. در این میان مایکروسافت نیز بلافاصله اقدام به طراحی نسخه ای از ویندوز 2003 سرور برمبنای انجام پردازش های 64 بیتی و با استفاده از پردازنده های جدید نمود. این نسخه جدید 64 بیتی از چند نظر بر نسخه پیشین خود برتری داشت. اول این که از میزان حافظه فیزیکی و مجازی بیشتری پشتیبانی می کند. دوم این که در مقایسه با نسخه 32 بیتی از کارایی و سرعت بالاتری در مدیریت حافظه، رجیسترها و عملیات O/I برخوردار است. نکته سوم در مورد امنیت است. نسخه 64 بیتی قابلیت محافظت بیشتری در برابر کدهای مخرب(Malicious Code) از خود نشان می دهد. طبق پیش بینی های انجام گرفته تا پایان سال 2005 میلادی کلیه کامپیوترهایی که قرار است نقش سرور را در مراکز بزرگ اقتصادی داشته باشند به سمت ریزپردازنده و سیستم عامل 64 بیتی سوق پیدا خواهند کرد. همین پیش بینی حاکی از تمایل شدید کامپیوترهای دسکتاپ به سمت استفاده از تکنولوژی 64 بیتی تا پایان سال 2006 میلادی است. براین اساس به تدریج نه فقط سازندگان سیستم عامل مثل مایکروسافت سیستم عامل 64 بیتی مختص کامپیوترهای دسکتاپ (Windows XP 46 bit) را به بازار عرضه می کنند، بلکه سایر تولیدکنندگان نرم افزارهای مختلف هم با وارد شدن به دنیای پردازش های 64 بیتی، کارایی و سرعت جدیدی را به کاربران خود ارایه می دهند.

● مقایسه

در یک سیستم عامل 32 بیتی مثل نسخه های 32 بیتی ویندوز 2003 از یک حافظه مجازی (Virtual memory) برای انجام پردازش های مختلف استفاده می شود. این حافظه مجازی که حداکثر 4 گیگابایت می تواند ظرفیت داشته باشد به دو قسمت تقسیم می شود. یک قسمت 2 گیگابایتی آن به وسیله برنامه در حال اجرا اشغال شده و 2 گیگابایت دیگر در اختیار سیستم عامل قرار می گیرد. تا اینجا همه چیز بسیار عادی به نظر می رسد اما مشکل زمانی پیش می آید که 2 گیگابایت سهم برنامه های در حال اجرا به مرز پرشدن نزدیک می شود. به عنوان مثال یک بانک اطلاعاتی SQL Server را در نظر بگیرید که برای اتصال هر کاربر به سرور و انجام عملیات موردنظر وی 20 مگابایت حافظه مجازی را در نظر می گیرد. با رسیدن تعداد کاربران به مرز یکصد نفر، کل حافظه مجازی 2 گیگابایتی در اختیار SQL Server قرار می گیرد و این به معنای نزدیک شدن سیستم به یک نقطه بحرانی در عملیات سرویس دادن به کاربران است. در نسخه های 32 بیتی یکی از راه هایی که برای این مساله در نظر گرفته می شد، اختصاص 3 گیگابایت از حافظه مجازی به برنامه های درحال اجرا بود. این روش که با استفاده از دستکاری در فایل boot.ini انجام می گرفت، یک گیگابایت از حافظه مجازی در اختیار سیستم عامل را به سهمیه حافظه مجازی برنامه های در حال اجرا واگذار می کرد و تا حدودی مشکل کمبود حافظه مجازی را رفع می کرد. اما خود این عمل هم عوارض جانبی خاص خود را دارد و آن محدود شدن کرنل سیستم عامل به یک گیگابایت حافظه مجازی برای انجام عملیات cache است.

این محدود شدن باعث افت سرعت انتقال اطلاعات از سرور به کلاینت ها می شود. ضمن این که باز هم در نهایت با زیادترشدن تعداد کاربران یا پردازش های موردنظر آنان، این 1 گیگابایت الحاق شده نیز به مرز اشتغال شدن کامل نزدیک می شود و مدیران سیستم را به ناچار مجبور به افزایش تعداد سرورها برای رفع مشکل می کند. با آمدن ویندوز 2003 نسخه 32 بیتی، قدرت آدرس دهی سیستم عامل برای حافظه های فیزیکی (RAM) به 32 گیگابایت برای نسخه Enterprise و 64 گیگابایت در نسخه DataCenter افزایش یافت و این به معنای نیاز کمتر سیستم به استفاده از حافظه مجازی و در نتیجه کمتر شدن مشکل مربوط به محدودیت حافظه های مجازی بود. اما به هر حال استفاده از حافظه مجازی برای پردازش اطلاعات امری گریزناپذیر است و به همین دلیل توجه سازندگان سیستم عامل همواره معطوف به پیدا کردن راه حلی برای عبور از این مشکل بود. سرانجام با مطرح شدن و تولد سیستم عامل 64 بیتی ویندوز 2003 که با استفاده از قدرت پردازنده های 64 بیتی جدید قادر بود از یک سیستم آدرس دهی 40 بیتی استفاده کند، میزان حافظه مجازی قابل دسترسی سیستم از 4 گیگابایت به 40 2 یعنی 16 ترابایت (هزار گیگابایت) افزایش یافت. بدین ترتیب 8 ترابایت از این ظرفیت در اختیار برنامه های در حال اجرا و 8 ترابایت دیگر در اختیار سیستم عامل قرار گرفت. مهم ترین سوالی که در این جا می توانست مطرح شود این است که آیا برنامه های سابق محیط 32 بیتی که برای استفاده از حداکثر 3 گیگابایت حافظه مجازی کامپایل شده اند قادر به بهره بردن از این 8 ترابایت فضای جدید هستند یا خیر. پاسخ این سوال هم می تواند مثبت باشد و هم منفی. بدین صورت که برخی برنامه های کامپایل شده در محیط های 32 بیتی که به صورت صریح قدرت استفاده از حداکثر 3 گیگابایت حافظه مجازی را دارند، با ورود به محیط 64 بیتی هیچ تغییری را احساس نخواهند کرد. اما برخی دیگر که با تکنولوژی Large Address ware کامپایل شده اند قادر خواهند بود تا 4 گیگابایت از حافظه مجازی را در محیط جدید مورد استفاده قرار دهند. از لحاظ سرعت انجام عملیات نیز برخی برنامه های کامپایل شده در محیط 32 بیتی (مثلاً برنامه های نوشته شده با ASP.NET که از تکنولوژی Multithreading برای اجرای موازی چند دستورالعمل در آن واحد استفاده می کنند)، به دلیل قدرت بی نظیر پردازنده های 64 بیتی در انجام این کار می توانند از مزایای محیط جدید اجرا استفاده کرده و سرعت اجرای خود را افزایش دهند. اما اگر برنامه ای (مثلاً یک فایل Exe) در محیط توسعه ای مثل ویژوال بیسیک نسخه ششم برای دسترسی به یک پایگاه داده و کار با آن بدون استفاده از مکانیسم پردازشی موازی و به صورت ساده نوشته شده باشد، این برنامه حتی اگر برروی یک سرور 64 بیتی هم اجرا شود نمی تواند از قابلیت های محیط جدید سودی ببرد. بنابراین اگر قرار است این برنامه روی کلاینت نصب شده و پایگاه داده موردنظر که SQL Server است روی یک سرور باشد، بهتر آن است که کلاینت در همان وضعیت 32 بیتی باقی بماند و سرور به نسخه 64 بیتی ویندوز 2003 ارتقاء داده شود. در این صورت موتور بانک اطلاعاتی SQL Server که در تمام نسخه های خود از شیوه Multithreading برای انجام دستورات موردنظر کاربران استفاده می کند، می تواند در محیط جدید با سرعت بهتری فرامین رسیده از طرف کلاینت ها را پردازش کرده و نتیجه را سریع تر به آن ها برگرداند و کارایی کلی این سیستم بانک اطلاعاتی را به نحو مطلوبی افزایش دهد.

fanooss.com

روزنامه ابرار اقتصادی

● توجه :

با Fdisk همه اطلاعات شما پاک می شود!

● نکته :

ابتدا شما می بایست روش بوت کردن سیستم از طریق Floppy و یا CD-Rom را یاد بگیرید.

در هنگام روشن شدن سیستم دکمه DELETE (در بعضی کامپیوتر ها دکمه دیگر) را پایین نگه دارید تا وارد Setup شوید. دستگاه را به گونه ای تنظیم کنید که اولین وسیله بوت شدن CD-Rom باشد.یعنی وارد قسمت Bios features setup شده و اولین وسیله بوت شدن را CD قرار دهید.سپس روی گزینه Save &Exit setup کلیک کرده و از Setup خارج شوید. در اینجا سوالی مبنی بر (Save to cmos and exit (Y/N از شما پرسیده می شود. کلید Y را فشار دهید دهید تا سیستم دوباره Restart شود. بعد از Restart سیستم سه پیغام زیر ظاهر میشود:

CD-ROM Start up menu

Boot from hard disk

Boot from CD-ROM

سپس گزینه 2 را اتنخاب کرده تا سیستم از روی CDبوت شود. بعد از آن پیغام های زیر صادر می گردد:

Microsoft Widows98 Start up menu

Start Windows98 Setup from CD-Rom

Start Computer with CD-Rom supprt

Start computer without CD-rom Support

View the Help file

شما گزینه 2 را انتخاب کنید . پس از چند لحظه جلوی پرامپت درایو (مثلاF:\> )فرمان Fdisk را تایپ و کلید Enter رو بزنید. فورا پیغامی مبنی بر اینکه ظرفیت Hard شمااز 512 بیشتر است ظاهر می شود. کلید Y وسپسEnter رو فشار دهید.

سپس صفحه اصلی Fdisk ظاهر می شود.

Fdisk option

current fixed disk drive:1

choose 1 of the following:

1.creat dos partion or logical dos drive

2.set active partion

3.delet partion or logical dos drive

4.display partion information

Enter choice:...

این صفحه شامل گزینه هایی جهت انجام اعمال مختلف بر روی دیسک سخت می باشد.

▪ توجه:

در پارتیشن بندی و کار با Fdisk با سه اصطلاح بر خورد می کنید که عبارتند از Primery , Extended , logical برخورد می کنید که سیستم عامل از دوتای اولی استفاده می کند.

درایو C کامپیوتر همان Primery است و بقیه Extended هستند.

در Fdisk ابتدا Primery و بعد Extended ایجاد می کنیم. وبرای حذف پارتیشن ها برعکس ایجاد آنها عمل می کنیم.

▪ توجه : ابتدا در صورت وجود پارتیشن آنها را پاک می کنیم.

خوب از این پنجره اصلی گزینه 3 رو انتخاب کنید .سپس پنجره ای ظاهر می شود که از آن گزینه:

3.Delet logical dos drive in the extended dos partion

را برمی گزینیم.

بعد از این کار صفحهای شامل پیغام های زیر ظاهر می شود:

WARNING!Data in deleted logical dos drive will be lost

What drive do you want to delete?

سپس شما نام آخرین درایو Hard خودتان را وارد کنید وenter را بزنید.سپس EnterVolume ظاهر می شود که شما یاید برچسب درایوتان را وارد کنید یا اگر بر چسبی ندارد Enter را بزنید. (اگه درایو شما برچسب داشته باشه مثلا به جای حرف D برچسب اون مثلا MyDriveظاهر میشه) سپس پیغام زیر ظاهر میشه: [Are you sure?(Y/N)?[Y برای تایید حرف Yرا بزنید و بعد Enter و به همین ترتیب همه درایوهای منطقی(Logical) را پاک کنید.بعد از پاک شدن همه درایوهای منطقی پیغام زیر ظاهر می شود.

All logical drive deleted in the extended dos partion سپس چند بار دکمه Esc را بزنید تا وارد صفحه اصلی بشوید. (Fdiskoption) بعد دکمه 3 (Delet partion....) از صفحه بعدی ظاهر شده (Delet extended dos partion)را انتخاب کنید.بعد یک پیغام (Warning.........) ظاهر می شود که باید شما کلید Yرا بزنید بعد Enter. سپس پیغام زیر ظاهر می شود: Exttended dos partion Deleted دکمه Esc را بزنید تا وارد صفحه اصلی بشوید . (Fdisk Option). بعد باز گزینه 3 بعد از صفحه باز شده گزینه 1 را وارد کنید. تا پارتیشن اولیه خذف شود . (Delet primery dos partion). سپس پیغام (Warning data in the deleted primery dos partion will be lost.

زیرپیغام : What primery partion do you want to delete?[1]

شما کلید Enter رو بزنین.پیغام زیر ظاهر میشه: Enter volume ...?[]

در صورت وجود بر چسب آن را تایپ و Enter را بزنید در غیر این صورت Enter را بزنید.

پیغام (:Are you sure) که گزینه Yسپس کلید Enter را بزنید. پیغام زیر ظاهر می شود: Primery dos partion deleted دکمه Esc را بزنید تا وارد صفحه اصلی بشوید .حالا پارتیشن های شما حذف شده است.

برای ایجاد پارتیشن از صفحه اصلی گزینه 1 یعنی(1.Create dos partion or logical.....) را بزنید.

بعد از طی این مراحل صفحه ای با مشخصات زیر حاصل می شود :

Creat dos partion or logical dos drive

Current fixed disk drive:1

Choose 1 of the following:

1.creat primery dos partion

2.creat extended dos partion

3.creat logical dos drive in extended dos partion

Enter choice:

سپس کلید 1 راتایپ وenter را بزنید . مدتی صبر کنید تا 100% Completeو Verifying drive integrityتا 100%کامل شود. بعد از آن پیغام زیر ظاهر می شود :

Creat primery dos partion

Current fixed disk drive:1

Do you wish to use the maximum available..................

Press Esc to return to fdisk options

کادر بالا از شما می پرسد که آیا می خواهید تمام دیسک سخت پارتیشن اولیه(Primery)گردد؟شما دکمه N را تایپ کرده وسپس Enter را بزنید . سپس مدتی صبر کنید تا 100%کامل شود ... بعد صفحه زیر ظاهر می شود:

Creat primery dos partion

Current fixed...........

Total disk space is ........mbytes(1mb=..........)

Maximum space avalable for partion is.......

Enter partion size in mbytes or ..........

Press esc ............

صفحه بالا ظرفیت هارد شما را که برای این عمل در دسترس می باشد را اعلام می کند شما باید در این مرحله برای درایو Strart up تان مقداری را در مقیاس مگا بایت وارد کنید (البته درصد هم می - شود).

● توصیه:

1) آنهای که هارد 20 دارند 3000 را بزنند

2) هارد 30 ،4000یا 4500

3) هارد 40 به بالا تا 80،6000 یا 5500

4) هاردهای 20 به پایین به نسبت 2500،2000،1500،1000

بعد از وارد کردن مقدار Enter را زده تا پیغام زیر ظاهر شود : Primery dos partion created

سپس Esc را زده تا وارد صفحه اصلی Fdisk بشوید .

از صفحه اصلی گزینه ا(Creat dos .........or logical.....) و از صفحه بعدی گزینه 2 (Creat extended dos partion)را زده مدتی صبر کنید تا 100% کامل شود. سپس صفحه زیر ظاهر می شود:

Creat extended dos partion

Current fixed..........

Partion status type volume label mbytes.......

C:1 pri...

Total disk space is..........

Enter partion size in mbytes or per.........................

No partion defind

Press esc...............

سپس کلید Enter را بزنید. تا پیغام (Extended........)ظاهر شود.

حالا کلید Esc را بزنید تا سیستم به طور اتوماتیک وارد بخش ایجاد درایوهای منطقی شود. مدتی صبر کنید تا 100%تمام شود سپس از صفحه بعدی ظاهر شده عدد دلخواه خودتان به مگابایت را برای درایو D:وارد کنید.مدتی صبر کنید تا100%کامل شود . بعد از این مرحله (یا احیانا Restart system)ماجرا را برای درایو های منطقی دیگر از قبیل E تا Z ادامه بدهید تا جاییکه هارد شما تمام شود.

● توصیه:

سعی کنید که حتی الامکان درایو هایتان کم باشد معمولا 4 درایو کافیست بعد از اینکه تمام هارد پارتیشن بندی شد پیغام :

All available disk space in the extended dos ........................

ظاهر می شود.

حالا دکمه Esc را بزنید تا وارد صفحه اصلی بشوید. از صفحه اصلی گزینه 2(Set active partion )را انتخاب کنید. در صفحه بعدی ظاهر شده کلید 1 را زده و Enter کنید. با عمل فوق درایو C شما به عنوان درایو Start up بوده فعال می شود. سپس پیغام Partion 1 made active ظاهر می شود. بدین تر تیب پارتیشن بندی به اتمام میرسد .

● نکته های قابل توجه :

1) ممکن است در بعضی از سیستم ها در حین عملیات های بالا Restart های متعددی انجام شود.

2) پس از عمل Fdisk حتما توسط دستور a:\format drive را برای همه درایوها انجام دهید تا به FAT 32 تبدیل شوند.

3) از Fdisk زیاد پرهیز کنید زیرا باعث خراب شدن هارد شما می شود.

4) زیاد عجله نکنید!

سایت همکلاسی

اگر چه تولیدکنندگان نرم افزار می توانند بسیاری از مشکلات را حدس زده و از بروز آنها پیشگیری به عمل آورند و یا با گوشزد کردن، شما را از آن مشکلات دور سازند اما در هر صورت آنها قادر به پیش بینی تمام مشکلات نیستند.

همچنین فضایی از ابهام درباره ی تمام مراحل نصب وجود دارد و همواره این سوال پیش می آید که در پشت صحنه ی این عمل چه می گذرد که گاهی انجام آن با مشکل و مانع مواجه می شود؟ در پاسخ باید بگوییم که گاهی یک رویداد بسیار جزیی می تواند مسیر نصب را دچار اختلال نماید. البته عمل نصب آنقدرها هم که به نظر می رسد اسرار آمیز نیست.

▪ احتمالاً یک نرم افزار به هنگام نصب، کارهایی مثل موارد زیر را انجام می دهد:

- خارج کردن فایل ها از حالت فشردگی

- پیکر بندی سیستم برای استفاده از برنامه

- بررسی این که آیا شما سخت افزار و فایل هایی که برای استفاده با نرم افزار جدید لازم هستند را دارید یا خیر؟

- جستجوی نسخه های قبلی برنامه ها

- ایجاد یک پوشه برای فایل

- افزودن میان برها به منوها، منوی Start و میزکار (Desktop)

- افزودن ورودی ها به Registry

- پرسش از شما برای پیکربندی بهتر برنامه

به طور مسلم نصب نرم افزار تنها قرار دادن یک CD- ROM در داخل درایو دیسک گردان نیست بلکه خیلی بیشتر از این یک مرحله را دربر می گیرد. در حقیقت مراحل اصلی نصب یک نرم افزار را می توان شامل سه مرحله ی قبل از نصب، هنگام نصب و بعد از نصب دانست. اگر شما به دقت این مراحل را زیر نظر داشته باشید می توانید از بوجود آمدن بسیاری از مشکلات که به طور ناگهانی ظاهر می شوند جلوگیری به عمل آورید.

● قبل از نصب

قبل از نصب نرم افزار جدید، باید مطمین شوید آیا سیستم در وضعیت مناسبی قرار دارد یا خیر. همچنین درباره ی چیزی که نصب می کنید و یا نحوه ی نصب، آن آگاهی های لازم را بدست آورید.

▪ سیستم:

پس از این که یک نرم افزار تولید شد، تولید کنندگان آن را تست می کنند. اگر شما وضعیت سیستم را به وضعیتی که یک نرم افزار هنگام تست شدن داشته است نزدیک کنید در آن صورت هنگام نصب به مشکلات کمتری برخورد خواهید کرد. برای ایجاد چنین وضعیتی چند روش مختلف وجود دارد؛ ابتدا کارتان را با اجرای ساده ی برنامه های نگهداری کننده ی ویندوز (مانند Scandisk،Disk Defragmenter و یا برنامه های کمکی شخص سوم (Thirdparty Utilities) شروع کنید. این برنامه ها می توانند هر مشکل جزیی که با ورود و معرفی یک نرم افزار جدید پدید می آید را بر طرف نمایند. کار بعدی که باید انجام دهید راه اندازی مجدد ویندوز برای پاک کردن حافظه ی فعال یا فر ار است. این کار به شما کمک می کند که برای نصب حافظه ی بیشتری در اختیار داشته باشید. اگر فضای کافی برای ذخیره ی برنامه نداشته باشید در آن صورت پیام خطا دریافت خواهید کرد. چرا که برنامه های نصب هنگام اجرا و کپی فایل ها، فضای بیشتری استفاده می کنند تا بدین ترتیب بتوانند فضای بیشتری نسبت به آنچه که گفته می شود برنامه نیاز دارد بر روی درایو داشته باشند.

همچنین مطمین شوید که هنگام نصب یک نرم افزار هیچ برنامه ی دیگری در حال اجرا نیست. اگر چه بستن بعضی از برنامه های کاربردی مانند مرورگرهای وب و واژه پرداز ها امری بدیهی است اما شما حتی باید برنامه هایی مثل محافظ صفحه نمایش و یا برنامه های حفاظت درمقابل ویروس را نیز ببندید چرا که این برنامه ها می توانند در حین انجام عمل نصب ظاهر شده و باعث مداخله در آن شوند (یعنی به فعالیت نصب مشکوک شده و سعی کنند که آن را متوقف سازند.) همچنین اگر هنگام نصب، برنامه ای در حال اجرا باشد ممکن است آن برنامه فایل هایی را استفاده کند که برنامه ی نصب برای جایگزینی و یا به روز کردن، به آنها نیاز داشته باشد. در این حالت برنامه ی نصب نمی تواند به آن فایل ها دسترسی پیدا کند و در نتیجه عمل نصب را ناتمام گذاشته و یا قبل از این که کامل شود آن را به پایان می رساند.

هنگامی که تصمیم دارید برنامه های درحال اجرا را ببندید باید تمام فعالیت های موجود در پس زمینه و پیش زمینه را مورد توجه قرار دهید. اول از همه باید هر برنامه ای که در قسمت System Tray (این بخش در پایین صفحه ی مانیتور است) در حال اجرا است را ببندید. برای این منظور بر روی آیکون برنامه ها رفته و آنها را راست کلیک کنید و سپس گزینه ی خروج از برنامه را انتخاب نمایید. بعد از این کار کلیدهای ALT, CTRL و Delete را فشار دهید تا پنجره ی مدیر کار ویندوز (Windows Task Manager) فعال شود. در این پنجره تمام وظایف موجود (غیر از آنهایی را که برای Explorer و System Tray هستند)، غیر فعال نمایید.

شاید در مورد برنامه هایی که بسته اید نگران راه اندازی دستی آنها بعد از اتمام نصب باشید. اما نگران راه اندازی مجدد این برنامه ها نباشید چون اغلب بعد از نصب از شما درباره ی راه اندازی مجدد ویندوز سوال خواهد شد.

گذشته از این لازم است که قبل از نصب یک نرم افزار، دیسک های نصب سیستم و تمام نرم افزارهای دیگر را به طور سازمان یافته آماده کنید تا اگر در اثر یک اتفاق به مشکل بزرگی برخورد کردید بتوانید با استفاده از آنها به بازسازی سیستم تان بپردازید. همچنین سفارش می شود که با نحوه ی راه اندازی کامپیوتر در حالت مطمین (Safe Mode) نیز آشنا شوید. Safe Mode حالت بخصوصی از راه اندازی است که به سیستم اجازه می دهد هنگامی که مشکل پیکر بندی شبکه و یا سخت افزار وجود دارد با حداقل پشتیبانی از جانب سخت افزار فعال شود. علاوه بر آشنایی با راه اندازی در حالت مطمین، به دیسک راه انداز نیز نیاز دارید تا در صورت بروز مشکل از آن استفاده کنید. برای راه اندازی ویندوز 98 در حالت مطمین ابتدا دکمه ی Reset را فشار دهید تا کامپیوتر راه اندازی شود و زمانی که پیغام Starting Windows 98 (شروع ویندوز98) ظاهر شد کلید F8 را فشار دهید.

به عنوان آخرین کار بد نیست که از فایل های مهم، Registry و هر چیز دیگری که برای شما اهمیت حیاتی دارد یک پشتیبان تهیه کنید. فراموش نکنید که تهیه ی پشتیبان بعد از اتمام یک روزکاری باید برایتان به صورت عادت در آید.

● مستندات و تحقیق

دانستن این که چه کاری می خواهید انجام دهید، کلید موفقیت شما در نصب یک نرم افزار است. سعی کنید در مورد نرم افزاری که نصب می شود اطلاعاتی مانند این که چه کاری انجام می دهد، چگونه کار می کند و چه کاری قرار است برای کامپیوتر شما انجام دهد را داشته باشید. اگر چه پرداختن به چنین مستنداتی که همراه یک نرم افزار وجود دارد شاید به نظر اتلاف وقت باشد اما وقتی که در حال نصب هستید و دچار معضل می شوید چنین اطلاعاتی باعث صرفه جویی در وقت تان می شوند.

شرکت های خوب نرم افزاری این گونه مستندات لازم را در محصول ارایه شده مانند آخرین نسخه ی بسیاری از محصولات شناخته شده ای که اکنون در بازار موجود می باشند ثبت می کنند. حتی اگر شما وقت مطالعه کردن تمام مستندات را نداشته باشید حداقل باید یک نگاه سریع به فایل Readme که همراه اکثر نصب کننده ها وجود دارد، بیاندازید. این فایل شامل بعضی از اطلاعات مهمی است که برای انجام موفقیت آمیز عمل نصب یک برنامه به آنها نیاز دارید. مانند یکسری اطلاعات عمومی درباره ی نصب و نیز این که آیا نرم افزارمورد نظر با نسخه های اخیر سایر برنامه ها مغایرت و تداخل دارد یا خیر؟ همچنین بد نیست که شماره ردیف و سایر اطلاعات مرتبط به آن را دم دست نگه دارید.

پایگاه وب یک شرکت نرم افزاری هم می تواند منبع اطلاعاتی مفیدی باشد چرا که اطلاعات آن همواره به روز است. به این ترتیب می توان بررسی کرد که آیا قبل از نصب یک برنامه آن نرم افزار نیاز به سرهم بندی و یا اصلاح دارد یا خیر. علاوه بر اینها پایگاه های وب معمولاً مستندات بیشتری را نسبت به آن چه که همراه نرم افزار وجود دارد دارا می باشند. در این پایگاه ها شما می توانید بخش هایی مانند پرسش و پاسخ های کوتاه را نیز بینید و اگر مشکلی مشابه آنچه که در بخش پرسش و پاسخ مطرح شده است داشته باشید می توانید به آسانی پاسخ سوال خود را دریافت نمایید.

توصیه می شود قبل از این که نرم افزاری را تهیه و نصب نمایید، درباره ی شرکت تولیدکننده ی آن کمی تحقیق کرده و تا آنجا که می توانید اطلاعات لازم را جمع آوری نمایید. چرا که Freewareها (نرم افزارهای رایگان) و Sharewareها (نرم افزارهایی با حقوق انحصاری که بر اساس آزمایش قبل از خرید توزیع می شوند) همواره دارای آن کیفیت بالایی که توسط فروشنده های تجاری نرم افزار، آزمایش شده اند نیستند. این بدان معنا نیست که از این نرم افزارها استفاده نکنید بلکه منظور این است که دقت کنید. همچنین در مورد استفاده از نسخه های Beta نیز توجه لازم را بکار برید و سعی کنید از نرم افزاری استفاده کنید که افراد و یا پایگاه های دیگر استفاده از آن را به شما توصیه کرده اند.

● نصب

حالا نوبت نصب است، اما چگونه این کار باید انجام پذیرد. یکی از راه ها استفاده از ابزاری است بنامAdd/Remove Program که در ویندوز 98 تعبیه شده است. برای باز کردن این برنامه منوی Start و به دنبال آن گزینه های Settings و Control Panel را کلیک کنید.در داخل پنجره ی Control Panel آیکون Add/Remove Programs را کلیک نمایید. از طریق کادر تبادلی Add/Remove Programs Properties می توانید برنامه ای که بر روی CD، دیسکت و یا درایو دیسک سخت دارید را نصب نمایید.

برای این منظور گزینه ی Install/Uninstall را در پنجره ی مذکور کلیک کرده و سپس در داخل پنجره ای که ظاهر می شود دکمه ی Install را کلیک نمایید. البته اگر بخواهید برنامه ی مورد نظرتان را از طریق CD نصب ویندوز، نصب کنید در آن صورت در کادر تبادلی Add/Remove Programs Properties باید گزینه ی Windows Setup را کلیک نمایید.

هنگام نصب یک برنامه ی کاربردی وقتی از کادر تبادلیAdd/Remove Programs Properties استفاده می کنید ویندوز برنامه را به لیست برنامه های کاربردی که در قسمت Install/Uninstall وجود دارند می افزاید. همچنین اگر یکی از این برنامه ها را برجسته کنید به آسانی می توانید با کلیک کردن دکمه ی Add/Remove آن را حذف نمایید. (البته برای حذف برنامه ها بهتر است از برنامه ای مانند Clean Sweep استفاده کنید.)

امروزه بیشتر برنامه های کاربردی همراه با برنامه های نصب وارد بازار می شوند یعنی این که دیگر نیازی به استفاده از قسمت Add/Remove Programs نمی باشد. در این گونه برنامه ها کافی است برنامه ی نصب را دوبار کلیک کنید (که احتمالاً آنها را به صورت فایل های اجرایی Setup.exe یا Install.exe مشاهده خواهید کرد) و یا این که آیکون برنامه ی اصلی، آن را فعال می کند. اگر هیچ نصب کننده ای نداشتید (که البته به ندرت چنین اتفاقی می افتد) ابتدا اطمینان حاصل کنید که تمام قسمت های فایل در یک پوشه قرار دارد. سپس به دنبال یک فایل اجرایی با پسوند فایلی .EXE و یا .COM و یا فایلی که دارای نام برنامه ی نصب شونده باشند بگردید. پس از یافتن فایل اجرایی و یا فایلی که نام برنامه ی شما را داراست، آن را اجرا کنید.

● انواع نصب

در بعضی از انواع نصب خصوصاً اگر شما در حال نصب یک برنامه ی حجیم باشید احتمالاً شانس انجام یک نصب سفارشی را خواهید داشت که به شما اجازه می دهد ویژگی های مورد علاقه اتان را در برنامه بگنجانید. به این ترتیب می توانید اندازه ی برنامه را خودتان تعیین کنید. در ارتباط با بسیاری از شرکت ها که نسخه های جدیدی از برنامه ها را به بازار ارایه می دهند و بیشتر تاکیدشان بر روی حجم برنامه است؛ استفاده از روش نصب سفارشی یعنی ممانعت از نصب ویژگی هایی که نمی خواهید، می تواند باعث ذخیره فضا بر روی درایو شود.

البته فضا نمی تواند تنها علت انتخاب روش نصب سفارشی باشد. در مورد بسته های مربوط به برنامه های کمکی شما می توانید ویژگی های کنترل کننده که به اسم عملکرد پیشرفته بر روی عملکرد اصلی سیستم صدمه وارد می سازند را نصب نکنید. حتی اگر پردازنده اتان سرعت لازم برای اختصاص دادن به چنین ویژگی هایی را داشته باشد با این وجود هنگام استفاده از آنها کاهش سرعت را در عملکرد برنامه مورد نظر به وضوح مشاهده خواهید کرد.

بعضی از قطعات نرم افزاری خصوصاً آنهایی که در شبکه استفاده می شوند و نیز برخی از نرم افزارهای اینترنت می توانند باعث آسیب پذیری سیستم شما شوند بویژه اگر با آنها آشنایی نداشته باشید و یا نحوه ی پیکر بندی اشان را ندانید. برای نمونه می توان به ایرادی که اوایل امسال در برنامه ی Index Server محصول شرکت میکروسافت بوجود آمد اشاره کرد. این برنامه در ویندوز 2000 تعبیه شده و همچون یک برنامه ی افزودنی بر روی Windows NT 4.0 عمل می کند. اشکال مذکور باعث شد که به برخی از مشاغل، آسیب های تجاری زیادی وارد شود البته بسیاری هم این برنامه را نصب کردند وهیچ مشکلی در ارتباط با آن نداشتند.

در اکثر موارد وقتی در حین انجام عمل نصب سفارشی، برخی از ویژگی ها را انتخاب نمی کنید احتمالاً پس از انجام نصب وقتی از یک بخش نرم افزار استفاده می کنید بین ویژگی های آن قسمت فاصله و اختلاف آشکاری را مشاهده می نمایید. بعضی از بسته های نرم افزاری مانند Microsoft Office 2000 به شما اجازه می دهند قبل از نصب به انتخاب قسمت هایی که نیاز دارید بپردازید در حالی که بیشتر نرم افزارهای دیگر در حین نصب از شما می خواهند ویژگی هایی که مورد نظرتان است را انتخاب کنید. قبل از استفاده از روش نصب سفارشی نقاط قوت و ضعف آن را سبک و سنگین کنید و درباره ی آن چه می خواهید انجام دهید به یک بینش و درک صحیح برسید.

● دیگر مسایل مربوط به نصب

از جمله وضعیت های دیگری که هنگام انجام نصب ممکن است پدید آید می توان به موارد زیر اشاره کرد:

1) رونویسی:

بیشتر نرم افزارها قادرند تشخیص بدهند که آیا نسخه ی قبلی این نرم افزار قبلاً نصب شده یا خیر. در صورتی که نسخه ی قبلی آن نرم افزار را داشته باشید از شما می پرسد که آیا می خواهید نسخه ی قبلی را به روز کنید و یا قصد دارید نرم افزار فعلی را در مکانی که نسخه ی قبلی است رونویسی نمایید. معمولاً رونویسی روشی است که برای نصب توصیه می شود. برخی از نرم افزارها که با نسخه های قدیمی اشان تداخل دارند زمان نصب به طور خودکار بر روی نسخه ی قدیمی نصب می شوند.

2) مکانی که برنامه در آن نصب می شود:

هنگام نصب یک برنامه شما معمولاً این امکان را دارید که مکان آن را تعیین کنید. پس از نصب برنامه تغییر مکان آن کار چندان آسانی نیست. بنابراین سعی کنید مکان نصب برنامه را با دقت انتخاب کنید. (اگر برایتان امکان دارد عمل نصب را در پوشه ی Programs درایو اصلی تان انجام دهید. به این ترتیب بعدها جای آن را راحت تر می توانید پیدا کنید.) برای جابجایی یک برنامه احتمالاً مجبورید آن را حذف و سپس مجدداً در جای دیگری نصب کنید. همچنین همواره سعی کنید برنامه را تحت مسیری نصب نمایید که بعدها شناسایی و تشخیص آن برایتان آسان باشد. اکثر نصب کننده ها هنگام نصب از شما می خواهند که خودتان مسیر را تعیین کنید.

3) ثبت نرم افزار:

بسیاری از برنامه های کاربردی به شما اجازه می دهند که در انتهای عمل نصب به ثبت نرم افزار بپردازید. قطعاً چنین عملی را باید انجام دهید. ثبت محصول به توزیع کنندگان نرم افزار این امکان را می دهد که از نظر ارتباطی و جمعیت شناختی اطلاعاتی را به دست آورند که به آنها در عرضه ی محصول بهتر، کمک می کند.

این عمل همچنین به آنها این توانایی را می دهد که شما را از نسخه های به روز شده و یا سایر مسایل مربوط به آن محصول با خبر کنند.

● DLLها

اگر شما از ویندوز استفاده می کنید احتمالاً در ارتباط با فایل های DLL مشکلاتی را داشته اید. DLLها برنامه های کوتاهی هستند که برنامه های کاربردی آنها را برای انجام برخی اعمال بکار می گیرند. از این روتین ها در ویندوز استفاده ی گسترده ای می شود. در اصل این برنامه ها بدون این که حافظه ای را مصرف کنند می توانند در انجام یک عملکرد اساسی به چندین برنامه ی کاربردی کمک کنند. هنگام نصب یک برنامه ی کاربردی، نصب کننده بررسی می کند تا ببیند آیا تمام فایل های DLL مورد نیاز موجود هستند یا خیر؟ اگر حتی یکی از فایل های DLL مورد نیاز موجود نباشد، نصب کننده آن را نصب خواهد کرد. سیاست اعتباری شرکت میکروسافت در برنامه ی ویندوز این گونه اقتضاء می کند که نصب کننده زمان نصب اگر بخواهد یک فایل قدیمی را جایگزین یک فایل جدید کند باید در این مورد از کاربر سوال کند. اما در مورد جایگزینی یک فایل جدید بر روی یک فایل قدیمی چنین موردی وجود ندارد.

DLLهای منفردی که تغییر کرده اند، به روز شده و یا توسعه یافته اند می توانند باعث بروز مشکل شوند. اگر پس از نصب یک برنامه در ارتباط با برخی از برنامه های کاربردی خاص مشکلی برایتان پیش آمد احتمالاً دچار مشکل تداخل DLL شده اید. منظور از تداخل DLL استفاده ی دو برنامه ی کاربردی از یک DLL است در حالی که تنها یکی از این برنامه ها با آن DLL بخصوص سازگار می باشد و برنامه ی دیگر با DLL استفاده شده سازگاری ندارد یعنی DLL مذکور برای آن برنامه بسیار جدید و یا بسیار قدیمی است. برای جلوگیری از تداخل DLL باید وقتی که نصب کننده از شما می خواهد که یک DLL جدید را جایگزین یک DLL قدیمی کنید، از این عمل امتناع ورزیده و ببینید آیا برنامه ی جدید با DLL قبلی خوب عمل می کند یا خیر.

شما می توانید نام محصول و نام فایل را در این پایگاه داده ها جستجو کرده و درباره ی فایل های DLL اطلاعات بیشتری را به دست آورید. اگر دچار مشکل DLL شدید (این مشکل خود را معمولاً با پیغام های خطایی چون Procedure Entry Point Not Found، Invalid Page Fault In Module Filename و Missing Or Corrupt نشان می دهد) موارد زیر را برای تصحیح آن بکار بندید:

1) هر دو کپی از DLL را بر روی درایو دیسک سخت تان نگه داشته و هر یک را - با توجه به این که هر برنامه ی کاربردی در کدام قسمت به دنبال آنها می گردد- در پوشه ی جداگانه ای قرار دهید.

2) در صورتی که لازم باشد برای تغییر نسخه های DLL ، یک فایل دسته ای بنویسید.

3) برنامه ای را که برای شما از اهمیت بیشتری برخوردار است، انتخاب کرده و از بقیه ی برنامه های غیر ضروری استفاده نکنید.

● بعد از نصب

اگر چه بررسی و حل مشکلات چه قبل و چه بعد نصب می تواند از بروز مشکلات بزرگ جلوگیری کند. اما شما باید بعد از نصب کارهای زیر را نیز انجام دهید. اول از همه PC خود را مجدداً راه اندازی کنید. در بسیاری موارد نرم افزار از شما می خواهد که این را انجام دهید. اما اگر چنین درخواستی هم نشد باز باید این کار را انجام دهید. همانطور که می دانید پس از راه اندازی مجدد اگر بخواهید با برنامه هایی که بسته بودید کار کنید، باید مجدداً آنها را باز کنید. همچنین راه اندازی مجدد باعث می شود کدهای نصبی سرگردان از سیستم بیرون رانده شوند. پس از راه اندازی مجدد مطمین شوید که آیا نرم افزار ضدویروستان هم راه اندازی شده یا نه؟

شما می توانید با مراجعات مداوم به پایگاه وب نرم افزاری که نصب می کنید در خصوص سرهم بندی ها، نسخه های جدید و برنامه های افزودنی تازه ای که در ارتباط با محصول موردنظر به اطلاعات تازه ای دسترسی پیدا کنید. همچنین اجازه دهید که شرکت تولید کننده از نظرات شما مطلع گردد و اگر پیشنهادی دارید حتماً آن را به شرکت تولید کننده ارایه دهید. مطمیناً شرکت های خوب به این بازخوردها توجه کرده و از آنها برای ایجاد یک محصول بهتر، کمک می گیرند.

کامپیوتر جوان