امشب غم تو در دل دیوانه نگنجد // گنج است و چه گنجی که به ویرانه نگنجد // تنهاییم امشب که پر است از غم غربت // آنقدر بزرگ است که در خانه نگنجد
ز حال من اگر پرسی، جز دوری ملالی نیست // ملالی هم اگر باشد، تو خوش باشی خیالی نیست // نمی دانم که در خاطر بری نام مرا یا نه // ولی این را بدان هرگز خیالم از تو خالی نیست
چندیست ز یاران قدیمی خبری نیست // از آن همه خوبی و محبت اثری نیست // چشمم به در و گوش و دلم تنگ // در کوچه ی تنهایی من رهگذری نیست
اگه بعضی وقتها نمیشنوی دوستت دارم، به خاطر سایلنت دلمه، نه اینکه معرفتم کمه!
از خدا خواستم نغمه های عشق مرا به گوشت برساند تا لبخند مرا هرگز فراموش نکنی و ببینی که سایه ام به دنبالت است، تا هرگز نپنداری تنهایی
شبی باران، شبی آتش، شبی آیینه و سنگم // شبی از زندگی سیرم، شبی با مرگ می جنگم // تو آتش می شوی بر خرمن احساس تنهاییم // تو را با هر نفس می بویم، اما باز دلتنگم
مینویسم خاطرات با اشک و آه // در شبی غمگین و تاریک و سیاه // می نویسم خاطرات از روی درد // تا بدانی دوریت با من چه کرد
تو که عشقو تو ویرونی ندیدی // شب سر در گریبونی ندیدی // نمی دونی چه دردی داره دوری // تو که رنگ پریشونی ندیدی
کاش خبر از این دل تنگم داشتی // کاش خبر از غصه و آهم داشتی // این دل شده مبتلا به تو ای دوست // کاش مرهمی برای دردش باشی
سوختن با تو به پروانه شدن می ارزد // عشق این بار به دیوانه شدن می ارزد // گرچه خاکسترم و همسفر باد ولی // جستجوی تو به بی خانه شدن می ارزد.
عشق را تن پوش جانم میکنی //چتری از گل سایبانم میکنی // ای صدای عشق در جان و تنم // آن سکوت ساده و تنها منم // من پر از اندوه چشمان تو ام // آشنای دل پریشان تو ام // آتش عشق تو در جان منست // عاشقی معنای ایمان منست // کی به آرامی صدایم می کنی؟ // از غم دوری رهایم می کنی؟ // ای که در عشق و صداقت نوبری // کی مرا با خود از اینجا می بری؟؟
مینویسم نامه و روزی از اینجا میروم // با خیال تو ولی تنهای تنها میروم // در جوابم شاید نگویی کیستی // حتی شاید بگویی لایق من نیستی // می نویسم من که عمری با خیالت زیستم // گاهی از من یاد کن، حالا که دیگر نیستم
نه مرا خواب به چشم، نه مرا دل به دست // چشم و دل هر دو به دیدار تو آشفته و مست
سایه ام امشب ز تنهایی مرا همراه نیست // گر در این خلوت بمیرم هیچکس آگاه نیست // من در این دنیا به جز سایه ندارم همدمی // این رفیق نیمه راهم گاه هست و گاه نیست
دیگر نمیدانم که را باید صدا زد // این قلب را تا کی به طوفان بلا زد // من باغبان فصلهای انتظارم // تو خوب میدانی من اینجا بی قرارم
چندیست که بیمار وفایت شده ام // در بستر غم چشم به راهت شده ام // این را تو بدان اگر بمیرم روزی // مسئول تویی که من فدایت شده ام
غزل غزل به یاد تو // قدم قدم به پای تو // ستاره های آسمون // یکی یکی فدای تو
بی تو آغاز می کنم من روزهای زرد را // اشک و آه و ناله ها و درد را // می نویسم بی تو بودن های من پایانم است // بی تو حامل می شوم اندوه و اشک سرد را
در گریز ناگزیر لحظه ها، طاقتم از دوریت فرسوده شد // قلب من در این کبود تلخ و سرد از فراقت بارها پژمرده شد
آسمان رنگ شب یلدا گرفت // یاد تو آمد به قلبم جا گرفت // تا سحر غم با دلم هم خانه بود // از فراق تو دلم دیوانه بود // یاد تو چندیست مهمانم شده // خاطراتت آفت جانم شده // هرچه میگویم سخن از یاد توست // در سکوت من فقط فریاد توست
بازنوشت از یک قدمی
با عضویت در خوراک به شکل خودکار از تمامی لینک های جدید اضافه شده به سیستم آگاه میشید!
